هورمون پرولاکتین نیز مانند هورمون رشد، از هورمون های بخش پیشین غده هیپوفیز محسوب می شود که شباهت ساختاری زیادی به هم دارند.
پرولاکتین هورمون اصلی تحریک پستان ها برای تولید شیر است که ترشح آن تحت کنترل مهاری هورمون دوپامین قرار دارد که از هیپوتالاموس ترشح می شود.
نقص ترشح هورمون پرولاکتین به ندرت مشاهده می شود و در حال حاضر هیچ فرآورده دارویی برای کسانی که به کمبود این هورمون مبتلا باشند وجود ندارد؛ بلکه هدف اصلی اغلب جلوگیری از ترشح این هورمون است.
ترشح بیش از حد پرولاکتین می تواند عوارض زیر را در بدن ایجاد نماید:
کوچک شدن غدد جنسی، نازایی، قطع یا قاعدگی نامنظم، ترشح شیر، کاهش میل و توانایی جنسی.
نکته ای که در رابطه با ترشح پرولاکتین اهمیت دارد، نقش دوپامین و آگونیست های آن به عنوان یک عامل مهار کننده این هورمون و همینطور نقش داروهایی مانند: آنتاگونیست های رسپتور دوپامین (داروهای آنتی سایکوتیک و داروهای محرک دستگاه گوارش)، استروژن ها و داروهای اپیوئیدی، در افزایش ترشح پرولاکتین است.
