نشانه های کتواسیدوز دیابتی عبارت است از:
تهوع، استفراغ، درد شکمی، تنفس کند و عمیق، بالا رفتن کتون ها و قند در خون و ادرار، پائین آمدن PH و بی کربنات خون و تغییرات خلقی.
درمان کتواسیدوز دیابتی شامل رساندن سریع آب و انسولین از راه وریدی به بدن و حفظ سطح پتاسیم و سایر الکترونیک های خون می باشد.

۲- سندرم هایپراسمولار هایپرگلایسمیک:
این وضعیت که در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مشاهده می شود، با افزایش قند خون و از دست دادن آب بدن همراه است.
پیامد های سندرم هایپراسمولار هایپرگلایسمیک شامل کاهش هوشیاری و تشنج می شود.
شرایطی که زمینه بروز این عارضه را فراهم می آورد عبارت است از: مصرف کم آب به ویژه در سالمندان، مبتلایان به بیماری های دیگر (نظیر بیماران دیالیزی)، مصرف داروهایی که باعث افزایش قند خون یا کاهش آب بدن می شوند (نظیر فنی توئین، کورتون ها و بتابلوکرها).
درمان این سندرم با جبران کمبود آب بدن و تنظیم گلوکز و الکترولیت ها امکان پذیر است. در بعضی موارد دوز پائین انسولین نیز تجویز می شود.

 References:
۱٫ Goodman & Gilman’s the pharmacological basis of therapeutics. 12th ed, (2011). p: 1253.
۲٫ Basic & clinical pharmacology. 13th ed, (2015). pp: 731-732.
۳٫ Rang and Dale’s pharmacology. 8th ed, (2015). p: 387.