عوارض جانبی

اختلال در بینایی، نوروپاتی و میوپاتی محیطی، برادی کاردی و اختلالات هدایتی قلب، حساسیت به نور و به ندرت تغییرات رنگ پوست، کم کاری تیروئید، پرکاری تیروئید، فیبروز، آلوئولیت ریوی، هپاتیت، تهوع، استفراغ، احساس طعم فلزی در دهان، لرزش، کابوس، سرگیجه، سردرد، بی خوابی،افزایش فشار داخل جمجمه، التهاب اپیدیدیم، بی نظمی حرکات عضلانی، بثورات جلدی، التهاب عروق، کاهش پلاکت خون، افزایش زمان پروترومبین، آنافیلاکسی ( با تزریق سریع) ، اسپاسم برونش و آپنه از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخل های دارویی

مصرف همزمان آمیودارون با سایر داروهای ضد آریتمی ممکن است منجر به کاهش قدرت عضله قلب شود. آمیودارون غلظت پلاسمایی کینیدین، پروکائین آمید و فنی توئین را افزایش می دهد. با مصرف همزمان هر داروی ضد آریتمی با آمیودارون، ضعف عضله قلبی مشاهده می شود. اثر انعقادی وارفارین در صورت مصرف همزمان با آمیودارون افزایش می یابد. در صورت مصرف همزمان داروهای ضدافسردگی سه‌ حلقه ای و فنوتیازین ها با آمیودارون، خطر بروز آریتمی بطنی افزایش می یابد. در صورت مصرف همزمان آمیودارون با داروهای مسدد گیرنده بتا، دیلتیازم و وراپامیل، خطر بروز برادی کاردی، انسداد گره دهلیزی بطنی و ضعف عضله قلب افزایش می یابد. غلظت پلاسمایی دیگوکسین در صورت مصرف همزمان با آمیودارون افزایش مییابد.

نکات قابل توصیه

۱ -طی درمان با دارو و چند ماه پس از قطع مصرف آن، از تابش مستقیم خورشید به پوست باید جلوگیری شود.
۲ -در صورت بروز مسمومیت عصبی، حساسیت به نور، تهوع، استفراغ و التهاب اپی دیدیم، کاهش مقدار مصرف و در بعضی موارد، قطع مصرف دارو توصیه می شود.

اشکال دارویی

Injection: 150mg
Tablet: 200mg