۱- از آنالوگ های اینکرتین که افزایش دهنده ترشح انسولین هستند، داروهای های زیر در فهرست دارویی ایران قرار دارند:

Exenatide
Liraglutide

آنالوگ های هورمون های اینکرتین این مزیت را نسبت به هورمون اصلی دارند که نسبت به تجزیه آنزیمی مقاوم تر هستند و کمتر از طریق کلیه دفع می شوند.

داروهای این خانواده باعث کندی تخلیه غذا از معده به روده می شوند، لذا یکی از تاثیرات داروهای آنالوگ هورمون های اینکرتین، کاهش اشتها و وزن بیمار است.
ضمنا این اثر باعث کاهش تاثیر داروهایی می شود که نیاز به جذب سریع دارند (نظیر داروهای ضد بارداری خوراکی و آنتی بیوتیک ها).

این داروها، هم به تنهایی و هم به همراه سایر داروهای ضد دیابت (نظیر: انسولین، گلی بنکلامید، مت فورمین یا پیوگلیتازون) به صورت تزریقی برای درمان دیابت نوع دوم به کار می روند.

آنالوگ های هورمون های اینکرتین زمانی که به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرند، معمولا باعث ایجاد عارضه افت قند خون نمی شوند.

اگزناتاید به شکل قلمی و با دوز ثابت و به صورت زیر پوستی (معمولا نیم ساعت قبل از وعده های غذایی صبحانه و شام) مورد مصرف قرار می گیرد.

⚠ مهم ترین عارضه جانبی این داروها تهوع است که به مرور زمان کاهش پیدا می کند.

⚠ آنالوگ های هورمون های اینکرتین باید در بیماران مبتلا به نارسائی کلیوی با احتیاط مصرف شوند.

⚠ پانکراتیت یکی از عوارض جانبی نادر اما کشنده این داروها به حساب می آید.

داروی مشابه، لاریگلوتاید این مزیت را نسبت به اگزناتاید دارد که با توجه به نیمه عمر طولانی تر، می توان آن را روزی یک بار مورد مصرف قرار داد.

References:
۱٫ Goodman & Gilman’s the pharmacological basis of therapeutics. 12th ed, (2011). pp: 1261-1263.
۲٫ Basic & clinical pharmacology. 13th ed, (2015). pp: 739-740.
۳٫