۲- واکنش های ایمنولوژیک:
بروز واکنش آلرژیک فوری به انسولین بسیار نادر است که می تواند به صورت کهیر موضعی یا سیستمیک و در موارد شدید شوک آنافیلاکتیک ظاهر شود. البته در صورت مصرف انسولین نوع انسانی یا آنالوگ های آن، احتمال وقوع این واکنش ها بسیار کاهش می یابد.
مقاومت به اثر انسولین که به دلیل ایجاد آنتی بادیها در بدن رخ می دهد، یک عارضه نادر دیگر است.

۳- لیپودیستروفی در محل تزریق:
با توجه به اینکه تحلیل بافت چربی در اثر تزریق انسولین حیوانی رخ می دهد، امروزه با مصرف آنالوگ های انسانی انسولین، دیگر این عارضه مشاهده نمی شود. درمان با تزریق مستقیم انسولین های جدید به محل آتروفی صورت می گیرد.
هایپرتروفی بافت چربی زیر پوست، عارضه دیگری است که به دلیل تزریقات مکرر در یک محل اتفاق می افتد. درمان با تغییر محل تزریق یا انجام لیپوساکشن امکان پذیر است.

۴- افزایش ریسک ابتلا به سرطان:
در صورت مصرف انسولین، احتمال ابتلا به سرطان در بعضی بیماران افزایش پیدا می کند. نظیر افراد مقاوم به اثر انسولین، بیماران پیش دیابتی و دیابتی های نوع دو؛ به ویژه افرادی که این هورمون را به همراه یک داری ضددیابت از خانواده سولفونیل اوره ها (مانند گلی بنکلامید) مصرف می کنند که باعث افزایش بیش از حد انسولین در بدن می شود.

 References:
۱٫ Basic & clinical pharmacology. 13th ed, (2015). pp: 732-733.
۲٫ Rang and Dale’s pharmacology. 8th ed, (2015). p: 387