۲- جلوگیری از پوکی استخوان: تحلیل استخوان ها در دوران یائسگی ممکن است به شکستگی استخوان ستون مهره ها، لگن و مچ منجر شود. با وجود اینکه استروژن ها به عنوان خط اول پیشگیری از بروز پوکی استخوان در نظر گرفته می شوند، به دلیل بعضی ریسک های مرتبط با مصرف استروژن ها، استفاده از داروهای خانواده آلندرونات نیز رایج می باشد. استروژن ها زمانی حداکثر اثربخشی را دارند که پوکی استخوان آغاز نشده باشد و مصرف هورمون تداوم داشته باشد. مصرف غذاهای حاوی کلسیم و ویتامین د و همینطور فعالیت بدنی کافی، تاثیر استروژن در جلوگیری از پوکی استخوان را بیشتر می کند. ۳- جلوگیری از آتروفی ناحیه ژنیتال: خشکی و خارش واژن، مقاربت دردناک، التهاب بافت های ناحیه ژنیتال، تکرر ادرار و درد در هنگام دفع ادرار، از عوارض دوران یائسگی است که معمولا با مصرف اشکال خوراکی یا موضعی استروژن قابل بهبود است. ۴- جلوگیری از بیماری های قلبی-عروقی: با وجود اینکه احتمال وقوع بیماری های قلبی-عروقی در خانم ها قبل از سن یائسگی پائین است؛اما بلافاصله بعد از شروع این دوران، احتمال بروز این بیماری ها افزایش پیدا می کند. تجویز استروژن به همراه یک پروژستین برای این دسته از خانم ها (به ویژه جوان ترها) می تواند منجر به تنظیم چربی های خون، گشادی رگ ها و کاهش تصلب شرائین شود و در نهایت احتمال بروز حملات قلبی را به حداقل برساند. ۵- سایر اثرات درمانی: نازک شدن پوست، سردرد، خستگی، عدم تمرکز و اختلال خواب از جمله عوارض دوران یائسگی هستند که با مصرف استروژن ها بهبود می یابند. همچنین مشاهده شده که مصرف استروژن به همراه یک پروژستین می تواند احتمال بروز سرطان کولون در خانم های یائسه را به نصف کاهش دهد. با وجود ادعاهایی که در مورد اثر ضد آلزایمر هورمون درمانی می شود، اما تاکنون این ادعا به اثبات نرسیده است. در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی استروژن درمانی به شکل گسترده ای برای خانم ها در سنین یائسگی به کار گرفته شد؛ اما متاسفانه این منجر به افزایش ابتلای این خانم ها به سرطان رحم گردید. به همین دلیل از دهه ۸۰، هورمون درمانی (استفاده توام از استروژن و یک پروژستین) جایگزین استفاده از استروژن تنها شد. خانم هایی که رحم آنها برداشته شده است بهتر است تا با استفاده از فرآورده های حاوی استروژن تنها مورد هورمون درمانی قرار گیرند (۵ روز در هفته و یا به صورت پیوسته )؛ چون در مورد این افراد نگرانی در مورد سرطان تخمدان یا رحم وجود ندارد و در ضمن در معرض عوارض جانبی پروژستین ها هم قرار نمی گیرند. ✅ شیوه های انجام هورمون درمانی معمولا به صورت تجویز پیوسته یا تجویز دوره ای است. در روش دوره ای، در ۲۵ روز اول یک استروژن (معمولا استروژن کنژوگه یا اتینیل استرادیول) برای فرد تجویز می شود. از حدود نیمه دوم این دوره، مدروکسی پروژسترون به استروژن اضافه می شود. سپس حدود ۵ یا ۶ روز مصرف این هورمون ها قطع می شود و خونریزی اتفاق می افتد. در روش پیوسته، فرد داروی ترکیبی حاوی استروژن و پروژستین را به طور مداوم دریافت می کند؛ لذا خونریزی منظم اتفاق نمی افتد و ممکن است به صورت لکه بینی باشد. ⭐ اشکال واژینال و پچ پوستی استروژن این مزیت را دارند که به دلیل عدم حذف کبدی، اثربخشی بیشتری در کاهش بیماری های قلبی -عروقی از خود نشان می دهند. ⭐ هورمون درمانی به صورت روتین برای همه خانم های یائسه توصیه نمی شود؛ آغاز آن به تحمل عوارض وازوموتور یا نگرانی از پوکی استخوان و سایر عوارض این دوران بستگی دارد. به عنوان مثال: چنانچه هدف فقط کاهش علائم وازوموتور باشد، مصرف یکی از استروژن ها با حداقل دوز، برای یک دوره کوتاه کفایت می کند؛ اما آنهایی که به یائسگی زودرس دچار می شوند، بهتر است که هورمون درمانی را بلافاصله پس از آغاز یائسگی شروع و تا حدود ۷ سال ادامه دهند.