عوارض جانبی

بی اشتهایی، تهوع، استفراغ اسهال، درد شکم، اغلب با مصرف مقادیر زیاد دارو مشاهده شده است. اختلالات بینایی، سردرد، کسالت، خواب آلودگی، اغتشاش فکر،توهم، هذیان، آریتمی و بلوک قلبی با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل های دارویی

مصرف همزمان کینیدین و آمیودارون با دیگوکسین ممکن است موجب افزایش قابل توجه غلظت سرمی دیگوکسین شود. مصرف همزمان آمفوتریسینB با دیگوکسین ممکن است احتمال بروز مسمومیت با گلیکوزیدهای قلبی را افزایش دهد. کینین،کلروکین و هیدروکسیکلروکین در صورت مصرف همزمان با دیگوکسین، ممکن است غلظت پلاسمایی دیگوکسین را افزایش دهند. دیلتیازم،نیفدیپین در صورت مصرف وراپامیل و احتمالا همزمان با دیگوکسین، ممکن است غلظت پلاسمایی دیگوکسین را افزایش دهند. خطر بروز بلوک دهلیزی-بطنی و برادی کاردی در صورت مصرف همزمان با وراپامیل افزایش می یابد. در صورت مصرف همزمان استازولامید ، مدرهای لوپ و تیازیدی با دیگوکسین، خطر بروز مسمومیت با دیگوکسین ناشی از کاهش پتاسیم خون افزایش می یابد. اثر دیگوکسین در صورت مصرف همزمان با اسپیرونولاکتون افزایش می یابد. مصرف همزمان داروهای مسدد گیرنده بتا آدرنرژیک همراه با دیگوکسین، ممکن است سبب تشدید اثر آهسته کننده هدایت گره دهلیزی – بطنی شود. خطر بروز آریتمی با مصرف همزمان این دارو با داروهای مقلد سمپاتیک افزایش می یابد.

نکات قابل توصیه

۱ -دارو هر روز در وقت معین مصرف شود.
۲ -در صورت بروز هر گونه نشانه مسمومیت از جمله تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش اشتها یا آهسته شدن شدید نبض، باید به پزشک مراجعه شود.
۳ -مقدار مصرف دیگوکسین باید بر اساس نیاز هر بیمار تعیین گردد. این مقدار بر اساس وزن بدون چربی محاسبه می شود، زیرا این دارو در بافت چربی وارد نمی شود.
۴ -تزریق وریدی دارو بر تزریق عضلانی آن ارجحیت دارد. تزریق وریدی باید طی حداقل ۵ دقیقه صورت گیرد. تزریق عضلانی تنها در صورتی که امکان مصرف دارو از راه خوراکی یا وریدی وجود نداشته باشد، انجام می شود.
۵ -در صورت تغییر شکل تزریقی به شکل خوراکی دارو، تنظیم مقدار مصرف ممکن است ضروری باشد.

اشکال دارویی

Oral Drop: 0.5mg/ml
Elixir: 0.05mg/ml
Injection: 0.5mg/2ml
Tablet: 0.25mg