همانگونه که در قسمت دوم بیان شد، ۳ گروه از داروهای دیورتیک برای درمان پرفشاری خون کاربرد دارند.
یکی از این دسته های مهم، داروهای حفظ کننده پتاسيم بدن هستند که خاصيت دیورتیکی ضعيفی دارند و اغلب به همراه دیورتیک های تیازیدی و مؤثر بر قوس، به منظور حفظ تعادل پتاسیم بدن تجويز می شوند.
محل اثر این داروها، لوله های جمع کننده (قسمت انتهایی نفرون) می باشد.
چون این قسمت از نفرون نقش زیادی در بازجذب سدیم ندارد، لذا در مجموع دیورتیک های قوی ای نيستند.
اثر مهاری روی بازجذب سدیم، یا به طور مستقيم روی کانال های سدیمی اعمال می شود ( تریامترن و آمیلوراید ) یا به طور غیر مستقيم به واسطهٔ جلوگیری از عمل هورمون آلدوسترون (هورمون حفظ کننده سدیم) صورت می گیرد. مانند داروهای: اسپیرونولاکتون و اپلرنون.
