داروهای درمان بی خوابی:
با به بازار آمدن داروهای گروه Z (مانند: زولپیدم و زالپلون)، استفاده از بنزودیازپین های قدیمی تر (مانند: اکسازپام و لورازپام) به عنوان داروی خواب آور، بسيار کم شده است.
یکی از مهم ترين مزایای داروهای کوتاه اثر گروه Z این است که زمان به خواب رفتن را کوتاه می کنند و ضمناً برخلاف بنزودیازپین ها، سیکل طبيعى خواب را به هم نمی زنند.
مزیت دیگر داروهای خواب آور زولپیدم و زالپلون نسبت به داروهای مشابه این است که در صورت قطع مصرف، معمولاً عارضه بی خوابی راجعه بروز نمی کند.
داروهای گروه Z نسبت به سایر بنزودیازپین ها کمتر باعثِ ايجاد وابستگی و سوء مصرف می شوند.
باید در نظر داشت که داروهای گروه Z بر خلاف بسيارى از بنزودیازپین ها، به عنوان داروی ضد تشنج و شل کننده عضلانی کاربرد ندارند.
اثر بخشی داروهای گروه Z چنانچه با معده خالی مصرف شوند، بيشتر است.
نیمه عمر زالپلون نصف زولپیدم است؛ لذا باعث می شود که فرد زودتر به خواب برود. به همین دلیل بر خلاف زولپیدم، می توان بلافاصله بعد از مصرف زالپلون به بستر رفت.
برخلاف زولپیدم که اگر شب دیرهنگام مصرف شود، ممکن است در روز بعد خواب آلودگی ایجاد کند؛ زالپلون سبب بروز این عارضه نمی شود.
فلورازپام که یک بنزودیازپین طولانی اثر محسوب می شود؛ بيشتر برای افرادی مورد تجویز قرار می گیرد که برای تداوم خواب مشکل دارند.
⚠️ عارضهٔ مهم داروهای خواب آور طولانی اثر (مانند: فلورازپام)، خواب آلودگی روز بعد و عارضهٔ مهم داروهای خواب آور کوتاه اثر (مانند: زولپیدم)، اضطراب روز بعد است.
