بیشترین مورد مصرف داروهای شل کننده عضلانی به ویژه برای جراحی نواحی شکم و قفسه سینه می باشد.
این داروها با شل کردن عضلات نواحی حلق و حنجره باعث سهولت معاینه حلق و قراردادن لوله تراشه می شوند.
در مواقع ابتلا به اسپاسم برونش ها، پنومونی، بیماری های مزمن انسداد راه های هوایی و همچنین برای بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه، تجویز داروهای شل کننده عضلانی باعث بهبود تبادل گازها می گردد.
گاهی اوقات از این داروها برای بهبود علایم عضلانی ناشی از تشنج نیز استفاده به عمل می آید.

⭐️ پانکرونیوم از بقیه داروهای این خانواده قوی تر و سوکسینیل کولین از همه ضعیف تر می باشد.

⭐️ آغاز اثر سوکسینیل کولین و روکورونیوم از بقیه داروهای این خانواده سریع تر است (حدود یک دقیقه).

⚠️ مهم ترین عوارض جانبی داروهای شل کننده عضلانی شامل توقف تنفس (آپنه) و کلاپس قلبی-عروقی می باشد.

⚠️ داروهای بیهوش کننده استنشاقی می توانند تاثیر داروهای شل کننده عضلانی (به استثناء سوکسینیل کولین) را افزایش دهند.

⚠️ مصرف همزمان سوکسینیل کولین با داروهای بیهوش کننده استنشاقی (مانند: ایزوفلوران) می تواند باعث بروز عارضه نادر اما خطرناک هایپرترمی بدخیم شود.