گلارژین و دتمیر، آنالوگ های طولانی اثر انسولین محسوب می شوند.

Glargine (LANTUS)

انسولین گلارژین در PH اسیدی محلول (شفاف)است و در ناحیه زیر پوست که PH بالاتری دارد (خنثی) به شکل کریستال رسوب می کند. مولکول های انسولین به تدریج از ذخیره فرم کریستالی آزاد می شوند و یک غلظت ثابت را در خون ایجاد می کنند.

شروع اثر انسولین گلارژین آهسته است و یک تا یک و نیم ساعت طول می کشد. ۴ تا ۶ ساعت بعد به اوج اثربخشی می رسد و این اثر ۱۱ تا ۲۴ ساعت و حتی بیشتر ادامه پیدا می کند.

انسولین گلارژین معمولا روزی یک بار مورد استفاده قرار می گیرد؛ هر چند که برای افراد مقاوم و حتی خیلی حساس به انسولین، در دو دوز تجویز می شود.

بر خلاف انسولین های معمول که جذب سریع تری پس از تزریق در ناحیه شکم دارند (در مقایسه با تزریق در پوست دست یا پا)؛ الگوی جذب انسولین گلارژین تحت تاثیر محل تزریق قرار نمی گیرد و در ضمن این نوع انسولین، از کمترین تحریک زایی برای انسان برخوردار است.

انسولین گلارژین این مزیت را نسبت به نوع NPH دارد که کمتر باعث عارضه افت قند خون می شود.

انسولین گلارژین در هر ساعتی از شبانه روز قابل تزریق است و اثر تجمعی بعد از تزریقات مکرر دیده نمی شود.

⚠ انسولین گلارژین به دلیل اسیدی بودن نباید با سایر انواع انسولین مخلوط شود و باید از سرنگ های جداگانه برای تزریق استفاده کرد.

Detemir (LEVEMIR)

پروفایل جذب انسولین دتمیر بسیار شبیه به گلارژین است با این تفاوت که روزی دو بار مورد استفاده قرار می گیرد.

References:
۱٫ Goodman & Gilman’s the pharmacological basis of therapeutics. 12th ed, (2011). pp: 1251-1252.
۲٫ Basic & clinical pharmacology. 13th ed, (2015). pp: 729.
۳٫ Rang and Dale’s pharmacology. 8th ed, (2015). p: 387.