۲- هیپرپلازی مادرزادی غده فوق کلیه:
در این بیماران غده فوق کلیه قادر به ترشح هورمون کورتیزول نیست و به دلیل ترشح بیش از حد هورمون ACTH از هیپوفیز، غده فوق کلیه بیش از حد رشد می کند.
درمان هیپرپلازی فوق کلیه، مشابه درمان مبتلایان به نارسائی فوق کلیه، معمولا با هیدروکورتیزون انجام می شود.

⭐ برای این بیماران می توان داروی پردنیزون را هم تجویز نمود با این مزیت که بیشتر باعث مهار هورمون ACTH می شود و ضمنا جلوی رشد کودک را هم نمی گیرد.

۳- سندرم کوشینگ:
این بیماری معمولا به دلیل شکل گیری تومور در غده هیپوفیز یا غده فوق کلیه ایجاد می شود. افزایش ترشح کورتیزول در این بیماران باعث بروز عوارضی چون: صورت گرد و پف آلود، چاقی در ناحیه تنه، کاهش وزن، کبودی پوست، پوکی استخوان، پرفشاری خون و دیابت می شود.
درمان این بیماری معمولا با جراحی و پرتو درمانی تومور و همینطور تجویز دوزهای بالای هیدروکورتیزون تزریقی قبل و بعد از جراحی انجام می شود. ضمنا این بیماران به درمان نگهدارنده با این هورمون نیز نیاز دارند.

۴- مقاومت عمومی به کورتیزول:
در این بیماری نادر، گیرنده های هورمون کورتیزول غیرفعال می شود و میزان ترشح این هورمون و همینطور هورمون تستوسترون افزایش پیدا می کند؛ لذا افزایش فشار خون، بلوغ زودرس، آکنه، پرمویی و طاسی مردانه از نشانه های این بیماری است.
درمان این بیماران با دوزهای بالای گلوکوکورتیکوئیدهای سنتتیک (مانند دگزامتازون) صورت می گیرد.

References:
۱٫ Goodman & Gilman’s the pharmacological basis of therapeutics. 12th ed, (2011). pp: 1227-1230.
۲٫ Basic & clinical pharmacology. 13th ed, (2015). pp: 686-688.
۳٫ Rang and Dale’s pharmacology. 8th ed, (2015). p: 412-414.