معمولاً بعد از بروز نارسایی قلبى، دو مكانيسم جبرانی: ۱. سيستم سمپاتیک و ۲. سيستم آنژیوتانسین در بدن فعال می شوند. با توجه به اینکه این سيستم ها باعثِ انقباض عروقی می شوند، در نتيجه در یک سیکل معیوب، با افزايش پس بار قلب نارسایی قلبی وخیم تر می شود.
لذا یکی از استراتژی های مهم درمانی برای مرحلهٔ مزمن نارسایی قلبی، مهار این دو سيستم است.

مكانيسم جبرانی بعدی، هاپیرتروفی قلب است.
هر چند بزرگ شدن عضله قلب در ابتدا به جبران نارسایی قلبى کمک می کند، اما در ادامه، مشکلاتی را برای پر شدن قلب در مرحلهٔ دیاستول به وجود می آورد.
_____________________________

داروهای آنتاگونیست رسپتور بتا، براى درمان فاز مزمن نارسایی قلبی نوع سیستولی و هم نوع دیاستولی کاربرد دارند.

این داروها هم باعثِ کاهش ضربان قلب می شوند و هم مانع اثر اپی نفرین/نوراپی نفرین روی تغيير شکل بافت قلب می گردند.

درمان نارسایی مزمن قلبی با این داروها، بايد با دوزهای پائين آغاز شود و باید در نظر داشت که مهار کامل سيستم جبرانی سمپاتیک، می تواند باعثِ وخیم تر شدن نارسایی قلبی شود.

داروهای زیر از خانوادهٔ بتابلوکرها در فهرست دارویی ايران، برای درمان فاز مزمن نارسایی قلبی کاربرد دارند:

Bisoprolol
Carvedilol
Metoprolol

⛔️ لازم به يادآوری است که با توجه به اثر تضعيف کننده داروهای مسدود کننده کانال کلسیمی (مانند وراپامیل) روى قلب، مصرف آنها در بيماران مبتلا به نارسایی سیستولی قلب ممنوع می باشد.