با وجود اینکه یکی از کاربردهای داروهای آگونیست رسپتور دوپامین برای بيماران مقاوم به اثر داروی لوودوپا است؛ اما این داروها در بیمارانی که هيچ پاسخی به لوودوپا نمی دهند، بی اثر است.

⭐️ یکی از مزایای این داروها نسبت به لوودوپا این است که عوارض حرکتی ناشی از اين دارو، مانند: دیسکینزی و پدیده on-of را از خود نشان نمی دهند.

با توجه به اثر داروی بروموکریپتین در جلوگيرى از تولید دوپامین در غده هيپوفيز، یکی از کاربردهای اصلی این دارو، برای درمان گالاکتوره و ژینکوماستی است.

داروهای پرامیپکسول و روپینیرول در مواقع پارکینسون خفیف، به تنهایی مورد تجویز قرار می گیرد.
اما در مواقع بيمارى شدید، معمولاً به همراه لوودوپا به منظور کاهش دوز مصرف این دارو (برای جلوگیری از بروز عوارض جانبى حرکتی) مصرف می شوند.

یکی از مكانيسم های عمل پرامیپکسول و روپینیرول برای درمان بيمارى پارکینسون، نقش محافظتی آنها برای سلول های مغزی، با حذف راديكال های آزاد است.

⚠️ تهوع، استفراغ و بی خوابی، از عوارض جانبى شايع داروی بروموکریپتین محسوب می شود.

⚠️ بی خوابی، توهم، کاهش فشارخون وضعيتی و گاهی اوقات اختلالات اجباری مانند: تمایل زیاد به قمار، غذا خوردن زیاد و افراط در اعمال جنسی، عوارض جانبى مهم این داروها به حساب می آيند.
لذا برای مقابله با این عوارض، بهتر است که درمان با دوزهای پائين آغاز شود.

⭐️ عوارض جانبى کاهش فشارخون و بی خوابی در روپینیرول بيشتر مشاهده می شود؛ اما عارضهٔ جانبی توهم در داروی پرامیپکسول شایع تر از روپینیرول است.

⚠️ با توجه به شدید بودن عارضهٔ تهوع آورى آپومورفین، این دارو باید حتماً به همراه یک داروی ضد تهوع خوراكى به بیمار داده شود.
کاهش فشارخون، آريتمی قلبی و تغييرات خلقی و رفتاری، از جمله سایر عوارض جانبى این دارو به حساب می آيند.