Benztropine
Biperiden
Trihexyphenidyl
تعدادی از داروهای آنتاگونیست رسپتور پاراسمپاتیک یا آنتی کلینرژیک ها، از دیرباز (قبل از کشف لوودوپا) به منظور درمان بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می گیرند؛ البته میزان تأثير این داروها روی بيماران مختلف متفاوت است.
در حال حاضر از داروهای آنتی کلینرژیک برای درمان مراحل ابتدایی نوع خفیف بیماری پارکینسون یا به همراه یک داروی مؤثر بر رسپتور دوپامین استفاده به عمل می آيد.
داروهای آنتی کلینرژیک معمولاً در آغاز درمان با دوزهاى پائين تجویز می شوند تا زمانی که اثر درمانی آنها مشاهده شود؛ یا تا زمانى که عوارض جانبى جلوی افزايش بیشتر دوز را بگیرد.
چنانچه بیمار به دارو پاسخ مناسب ندهد؛ باید نوع دارو تغییر یابد.
داروهای آنتی کلینرژیک، علائم لرزش و سفتی عضلات بیمار را بهبود می دهند؛ اما معمولاً روی کندی حرکات ناشی از پارکینسون تأثيری ندارند.
گاهی اوقات دیفن هیدرامین که یک داروی آنتی هیستامین محسوب می شود؛. به دليل خواص آنتی کلینرژیک، برای بهبود علائم پارکینسون نیز مورد تجويز قرار می گیرد.
امروزه مصرف داروهای آنتی کلینرژیک برای درمان پارکینسون، تقريباً منسوخ شده است و تجویز آن بیشتر محدود به درمان بیمارانی است که علت ابتلاء آنها به پارکینسون، مصرف داروهای آنتی سایکوتیک می باشد.
