⭐️ یکی از مزایای داروی ایزوفلوران این است که با توجه به اثر روی افزایش جریان خون عروق کرونر و کاهش مصرف اکسیژن توسط سلول های قلبی، برای مبتلایان به بیماری های ایسکمیک قلبی ایمن محسوب می شود.

⚠️ داروهای ایزوفلوران و انفلوران، مقاومت عروقی را کم می کنند و در نتیجه فشار خون را کاهش می دهند. هالوتان با کاهش برون ده قلبی باعث کاهش فشار خون می شود که البته این یکی از معایب آن محسوب می شود.

⚠️ اثر تضعیف کنندگی سیستم تنفسی انفلوران بیش از داروهای ایزوفلوران و هالوتان است.
البته همه این داروها باعث انبساط راه های هوایی می شوند.

⚠️ مصرف این داروها می تواند باعث افزایش فشار داخل جمجمه ای شود؛ هرچند که این عارضه در اثر مصرف ایزوفلوران کمتر از داروهای انفلوران و هالوتان مشاهده می شود.

⚠️ سندرم هایپرترمی بدخیم (با علائمی چون: تب بالا و انقباض شدید عضلانی)، عارضه مرگبار اما نادری است که ممکن است به دلیل مصرف بیهوش کننده های استنشاقی هالوژنه (هالوتان، انفلوران، ایزوفلوران و سووفلوران) ایجاد شود.
قطع مصرف این داروها و تجویز داروی دانترولن، راه مقابله با این عارضه است.

⚠️ داروی هالوتان در مواقع نادری می تواند باعث ایجاد نکروز کبدی مرگبار (با علائمی چون: تب، تهوع، بی اشتهایی و جوش پوستی) در بیماران شود.

⛔️ با توجه به اینکه مصرف داروی انفلوران احتمال بروز تشنج را افزایش می دهد؛ لذا تجویز آن برای بیماران مبتلا به صرع ممنوع است.

⛔️ با توجه به اثر شل کنندگی همه بیهوش کننده های استنشاقی هالوژنه بر روی عضله رحم، مصرف این داروها به عنوان ضددرد یا بیهوش کننده برای زایمان توصیه نمی شود.
______________________________

Ether
دی اتیل اتر، تنها نماینده بیهوش کننده های استنشاقی با تاثیر کند در القاء بیهوشی و رفع بیهوشی به حساب می آید.

⚠️ با توجه به معایبی چون: احتمال انفجار و آتش سوزی، تاخیر در آغاز و پایان بیهوشی، تحریک کنندگی مجاری تنفسی، تهوع و استفراغ، امروزه از اتر به عنوان داروی بیهوش کننده استنشاقی استفاده به عمل نمی آید؛ مگر در مواقع خاصی که دسترسی به امکانات و دستگاههای جدید وجود نداشته باشد.