کتامین تنها نماینده گروهی از داروهای بیهوش کننده تزریقی است که سرعت آغاز اثر و رفع اثر متوسطی دارد (آغاز اثر یک تا دو دقیقه در مقایسه با بیست ثانیه تیوپنتال).
کتامین مانند اغلب داروهای بیهوش کننده تزریقی برای القاء بیهوشی به کار می رود و برای حفظ بیهوشی در حین عمل جراحی داروی مناسبی نیست.
یکی از ویژگی های متمایز کننده کتامین نسبت به سایر داروهای بیهوش کننده تزریقی این است که علاوه بر بیهوش کنندگی، در دوزهای پایین به عنوان یک داروی ضد درد هم کاربرد دارد.
مشابه تیوپنتال، یکی از موارد کاربرد داروی کتامین برای درمان صرع پایدار است.
این دارو گاهی برای درمان افسردگی حاد هم به کار می رود.
یکی از مهمترین مشخصه های این دارو اصطلاحاً بیهوشی با چشم باز یا بیهوشی انفکاکی (به انگلیسی: Dissociative Anesthesia) است؛ که شامل توهم، احساس انفکاک از خود و دنیای اطراف و تغییر درک از وضعیت فیزیکی بدن می باشد.
بر خلاف اغلب داروهای بیهوش کننده تزریقی، این دارو فشار خون و سرعت ضربان قلب بیمار را به جای کاهش، افزایش می دهد.
این ویژگی کتامین و همینطور داروی اتومیدات، این داروها را به انتخاب های مناسبی برای بیمارانی که در معرض خطر افت فشار خون در جریان اعمال جراحی هستند، تبدیل کرده است.
کتامین به عنوان داروی انتخابی برای اعمال درمانی دردناک روی کودکان شناخته می شود.
