داروهای با دوام اثر طولانی عبارت است از:

Bupivacaine (شروع اثر کند)
Ropivacaine (شروع اثر کند)

کاربرد بالینی اصلی داروی آرتی کائین، به عنوان بی حس کننده در دندانپزشکی است. اثربخشی بهتر و ایمنی بیشتر، مزیت این دارو نسبت به لیدوکائین محسوب می شود؛ هر چند ممکن در موارد نادری منجر به عارضه فلجی دائم شود.

لیدوکائین ضمن مصرف گسترده به عنوان یک داروی بی حس کننده موضعی، یک داروی ضد آریتمی تزریقی نیز محسوب می شود.
همراه بودن داروی منقبض کننده عروقی اپی نفرین با لیدوکائین، سرعت جذب و عوارض جانبی لیدوکائین را کاهش داده و دوام اثر آن را بیشتر می کند.

⭐️ مزیت مپیواکائین و پریلوکائین نسبت به بقیه داروهای مشابه این است که کمتر باعث عارضه گشادی عروق می شوند؛ لذا معمولا به همراهی داروی منقبض کننده عروق نیازی ندارند.

⭐️ مزیت داروی روپیواکائین نسبت به بوپیواکائین در گروه بی حس کننده های طولانی اثر این است که عوارض قلبی کمتری ایجاد می کند.
مسمومیت قلبی ناشی از پریلوکائین به سختی قابل درمان است.

⚠️ عارضه متهموگلوبینمی ناشی از داروی پریلوکائین باعث شده تا مصرف آن عمدتاً محدود به دندانپزشکی باشد.

⛔️ داروهای مپیواکائین و پریلوکائین به دلیل احتمال ایجاد عوارض جانبی در نوزاد، نباید برای ایجاد بی حسی در زمان وضع حمل مورد استفاده قرار گیرند.