صرع کوچک یا غایب (ابسنس)، بیشتر در کودکان به ویژه در سنین مدرسه دیده می شود. در این نوع صرع کودک برای چند ثانیه هوشیاریش را از دست داده و حالت خیرگی پیدا می کند اما دچار سقوط نمی شود و حتی اگر چیزی در دستش باشد نمی افتد.
بعد از چند ثانیه مکث، کودک هوشیاری اش را به دست آورده و به کارش ادامه می دهد. در طی حمله ممکن است حرکات مختصر و ظریف در صورت و پلک دیده شود.

لاموتریژین با مسدود کردن کانال های سدیمی و کلسیمی، باعثِ مهار نورون های دچار اختلال در مغز می شود.
ضمناً این دارو مانع آزاد شدن گلوتامات (پیام رسان عصبی تحریکی) در مغز می گردد.

⚠️ عوارض جانبی شایع داروی لاموتریژین عبارت است از: تهوع، گیجی، سردرد، دوبینی، بی خوابی، عدم تعادل و واکنش های بیش حساسیتی به صورت جوش پوستی.
این دارو در موارد نادری می تواند منجر به بروز سندرم استیونز–جانسون (ایجاد التهاب در پوست با مرکز سیاه رنگ و ایجاد جوش‌های دردناک در داخل دهان، لب‌ها و آلت تناسلی) در بيماران شود.

⛔️ مصرف همزمان لاموتریژین با داروهای ضد صرع نسل قدیم مانند: فنوباربیتال، فنی تویین، کاربامازپین و والپروآت، می تواند باعثِ کاهش یا افزايش اثربخشی هر یک از این داروها شود.