موارد مصرف

این دارو برای درمان تظاهرات اختلالات سایکوتیک به کار می رود.

هشدارها

۱ – این دارو باعث طولانی شدن فاصله QT در بعضی از بیماران می شود .
۲ – به دلیل احتمال افزایش سطح پلاسمایی پرولاکتین ، طی درمان با ریسپریدون باید سطح پرولاکتین را به طور منظم اندازه گیری نمود.
۳ – در صورت ابتلا به سرطان پستان ، برادی کاردی ، اختلالات الکترولیتی ، بیماری های قلبی – عروقی ، بیماری های عروقی مغز ، سابقه سکته قلبی یا حمله عصبی ، دهیدراتاسیون ، کاهش حجم خون ، اختلالات شدید کبدی و کلیوی ، بیماری پارکینسون یا همراه سایر داروهای طولانی کننده فاصله QT با احتیاط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبی

اختلالات حرکتی ، اضطراب ، عصبانیت ، تاری دید، اختلال جنسی ، کاهش تمایل جنسی ، سرگیجه ، دیسمنوره ، منوراژی ، اثرات خارج هرمی ، دیستونی ، پارکینسون ، بی خوابی ، اختلال در دفع ادرار ، تغییرات خلق و خوی ، بی قراری ، اختلال در تمرکز ، مشکلات حافظه ای ، بثورات پوستی و خارش ، اسهال یا یبوست ، سرفه ، خشکی دهان ، سوء هاضمه ، سردرد ، تهوع ، التهاب بینی و حلق و افزایش وزن و سندرم بدخیم نورولپتیک عوارض جانبی عمده این دارو هستند. احتمال بروز عوارض خارج هرمی با مصرف شکل تزریقی بیشتر از شکل خوراکی است. در ضمن درد ، قرمزی و ناراحتی در محل تزریق ، افزایش فشار خون ، افسردگی و پاراستزی از عوارض اشکال تزریقی دارو هستند.
تداخل های دارویی : مصرف همزمان این دارو با الکل و سایر مضعف های CNS باعث تضعیف شدید CNS می شود. مصرف این دارو با داروهای ضد پرفشاری خون موجب کاهش شدید فشار خون می شود . این دارو اثر بروموکریپتین ، لوودوپا ، پرگولاید را کاهش می دهد . کلیرانس ریسپریدون توسط کاربامازپین افزایش و توسط کلوزاپین و فلوکستین کاهش می یابد. مصرف همزمان این دارو با داروهایی که منجر به طولانی شدن قطعه QT در نوار قلبی می شوند ، می تواند منجر به آریتمی خطرناک شود .