ایبوپروفن – IBUPROFEN
ایبوپروفن – IBUPROFEN
موارد مصرف
ایبوپروفن در تسکین درد و التهاب روماتیسمی، انواع آرتریت (شامل آرتریت جوانان) و دیگر اختلالات عضلانی-اسکلتی، قاعدگی دردناک، دردهای بعد از عمل جراحی، تب مصرف می گردد.
هشدارها
در بیماران مبتلا به نارسایی کبد یا کلیه، بیماری های گوارشی مانند زخم – گوارشی، نارسایی قلبی، پرفشاری خون و اختلالات انعقادی با احتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی
ناراحتی دستگاه گوارش نظیر تهوع، اسهال و گاه گاهی خونریزی و زخم ممکن است ایجاد گردد.
تداخل های دارویی
در مصرف همزمان با آنتی اسیدها احتمال کاهش جذب دارو وجود دارد. مصرف ایبوپروفن به همراه مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE ) ،سبب معکوس نمودن اثر ضد فشار خون آن ها گردیده و نیز خطر نارسایی کلیه و افزایش پتاسیم خون افزایش می یابد. اثرات کاهنده فشار احتمال خون مدرها در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد. اثر انسولین و داروهای پایین آورنده قندخون سولفونیل اوره، به وسیله این دارو افزایش می یابد. احتمال مصرف همزمان با سیکلوسپورین خطر سمیت کلیوی را افزایش می دهد. دفع لیتیم و احتمال متوترکسات توسط ایبوپروفن کاهش یافته و سمیت آنها افزایش می یابد. مهار تجمع پلاکت توسط این دارو در زخم و خونریزی گوارشی در بیماران تحت درمان با داروهای ضدانعقاد یا
ترومبولیتیک، ممکن است خطرناک باشد. مصرف همزمان این دارو با آسپیرین توصیه نمی شود. مصرف همزمان اسید والپروئیک با این دارو خطر بروز خونریزی را به دلیل تداخل در عملکرد پلاکت ها افزایش می دهد.
