چه چیزی پوست خشک را از پوست کم‌ آب متمایز می‌کند؟

پوست خشک و پوست کم آب دو واژه‌ای است که معمولاً به جای هم استفاده می‌شوند. مردم اغلب داشتن پوست خشک را با داشتن پوست کم ‌آب اشتباه می‌گیرند. پوست خشک یکی از انواع پوست است؛ به طور کلی چهار نوع پوست مختلف وجود دارد که شامل معمولی، خشک، ترکیبی و چرب هستند. اگرچه شما معمولاً از بدو تولد یک نوع پوست دارید، اما با افزایش سن و فصل تغییر می‌کند. وقتی پوست خشکی دارید، غدد چربی شما به اندازه کافی روغن طبیعی تولید نمی‌کنند.

پوست خشک فاقد روغن طبیعی است. عدم تولید چربی باعث می‌شود که پوست توانایی خود را برای حفظ رطوبت، از دست بدهد که منجر به خشکی پوست می‌شود. بدون لایه‌ای ضخیم از روغن‌های محافظ، سد پوستی نیز بیشتر مستعد ناراحتی و آسیب است. برای انجام بهترین عملکرد، پوست شما به تعادل مناسب سبوم نیاز دارد. روغن به پوست کمک می‌کند رطوبت را حفظ کند و آن را ابریشمی و صاف نگه دارد.

پوست کم آب یا پوست دهیدراته، وضعیتی است که به دلیل وجود نداشتن مایعات کافی در بدن رخ می‌دهد. تعریق بیش از حد ناشی از فعالیت یا وضعیت پزشکی معروف به هیپرهیدروزیس، از دست دادن مایعات از طریق اسهال، تب، آفتاب سوختگی یا گرمازدگی، ابتلا به دیابت، استفاده از آنتی هیستامین‌ها یا ملین‌ها که باعث عدم تعادل مایعات می‌شوند از عوامل کم‌آبی پوست هستند.

چه عواملی سبب خشکی پوست می‌شوند؟

گاهی اوقات، به دلیل شرایط محیطی و عادت‌های زندگی ناسالم پوست شما چری خود را از دست می‌دهد و یک پوست خشکی را برای شما فراهم می‌کنند که مانند گذشته از لطافت و نرمی برخوردار نخواهد بود. ناهنجاری‌های هورمونی که در دوران یائسگی برای بانوان رخ می‌دهد یکی از عواملی است که سبب خشکی پوست می‌شود. همچنین رفتارهای روزمره مانند استفاده بیش از حد از مواد ساینده، صابون‌ها یا مواد شوینده و همچنین حمام کردن زیاد نیز پوستی خشک برای شما ایجاد خواهند کرد. سن، مشکلات پوستی خاص از جمله درماتیت، گرسنگی و کاهش وزن، سایر بیماری‌ها شامل کم‌کاری تیروئید یا بیماری مزمن کلیوی، نیز از دیگر عوامل خشکی پوست می‌باشد.

تست پینچ برای تشخیص رطوبت پوست

اگر بین خشک بودن یا کم آب بودن پوست خود شک دارید و می‌خواهید برای درمان و استفاده از محصولات آرایشی بهداشتی نوع مشکل پوست را تشخیص دهید می‌توانید از تست پینچ استفاده کنید. شما می‌توانید با یک تست ساده پینچ، میزان رطوبت پوست خود را در خانه بررسی کنید. برای انجام این تست ابتدا کمی از پوست خود را از ناحیه گونه به آرامی فشار دهید. پس از کاهش فشار باید پوست شما باید به شکل سابق خود باز گردد. هرگونه چین و چروک پس از قطع فشار نشان دهنده کم‌آبی پوست می‌باشد.

از چه محصولاتی برای درمان پوست خشک می‌توان استفاده کرد؟

تمرکز بر راه حل‌هایی که برای جبران، کمبود طبیعی روغن پوست مفید هستند برای برای مراقبت از پوست خشک ضروری است. برای افرادی که انواع پوست خشک دارند، مراقبت از پوست مبتنی بر روغن، یک گزینه فوق العاده است. ترکیب روغن‌های گیاهی مناسب می‌تواند با جایگزین کردن سبومی که پوست شما تولید نمی‌کند، به طور قابل توجهی پوست خشک و پوسته پوسته را بهبود بخشد.

در زیر برخی از بهترین روغن های گیاهی برای پوست‌های خشک آورده شده است:

روغن جوجوبا:

جوجوبا یک روغن عالی برای صورت است؛ زیرا ساختار مولکولی دارد که شبیه سبوم طبیعی پوست شما است. از هیدراتاسیون، ترمیم تعادل و تقویت سد محافظ پوست پشتیبانی می‌کند.

روغن آووکادو:

آووکادو سرشار از خواص ضد التهابی، نرم کننده و آنتی اکسیدانی است، روغن آووکادو خاصیت آبرسانی دارد و از آسیب رادیکال‌های آزاد، به پوست جلوگیری می‎کند.

 گل رز:

گل رز سرشار از اسیدهای چرب امگا 6 و امگا 3 است؛ به دلیل توانایی آن در مرطوب کردن و ترمیم پوست‌های خشک، تحریک شده و آسیب‌دیده ارزشمند است. علاوه بر این، به سرعت جذب پوست می‌شود و سدی را تشکیل می‌دهد که از از دست دادن رطوبت جلوگیری می‌کند.

علاوه بر این موارد گفته شده، بسیار مهم است که از لوازم آرایشی با مواد قوی که رطوبت و چربی پوست را از بین می برند و آن را سفت، پوسته پوسته و خشک می کنند، دوری کنید. برای مثال پراکسید بنزویل، اسید سالیسیلات، الکل، ویکان زل، لوریل سولفات سدیم 

معرفی راه‌های درمان پوست کم آب و آبرسانی پوست

کلید درمان پوست دهیدراته، استفاده از لوازم آرایشی برای پوست‌های کم آب است که حاوی مواد شیمیایی جایگزین محتوای آب پوست هستند. اسید هیالورونیک بهترین درمان برای کم آبی بدن است. ظرفیت آن برای ذخیره 1000 برابر وزن خود در هیدراتاسیون به پوست اجازه می‌دهد تا رطوبت زیادی را جذب کند. اسید هیالورونیک یک جزء مرطوب کننده است که رطوبت را از هوا به درون پوست جذب می‌کند تا سلول‌ها آبرسانی و حجیم کند.

ساده‌ترین روش برای رفع پوست کم آب، استفاده از سرم حاوی اسید هیالورونیک است؛ زیرا سرم‌ها بلافاصله و عمیقا جذب پوست می‌شوند. سرم آبرسان هیالورونیک برای پوست‌هایی که نیاز به آبرسانی دارند، توصیه می‌شود. این سرم بر پایه آب، بهترین آبرسان برای پوست شماست. سرم هیالورونیک هیدراتین با عملکرد سه گانه هیالورونیک اسید، آبرسانی را تنها در دو ساعت 25 درصد افزایش می دهد. آلوئه ورا، نیاسینامید (ویتامینB3) و آلانتوئین دیگر مواد موجود در سرم هستند که به آبرسانی پوست و تقویت سد پوستی کمک می‌کنند.

سخن پایانی

برای حفظ رطوبت و دستیابی به فواید بهینه، سرم آبرسان که مرطوب کننده نیست، باید بعد از مرطوب کننده یا روغن صورت استفاده شود. استفاده از محصولات مناسب پوست دهیدراته به سادگی یکی از جنبه های مبارزه با کم آبی بدن است. همچنین ممکن است نیاز داشته باشید که روش زندگی خود را برای بهترین نتایج تغییر دهید. به عنوان مثال، وعده‌های غذایی حاوی مقدار زیادی آب و کمتر از غذاهای شور مصرف کنید (نمک باعث کم آبی پوست می‌شود).

سوختگی چیست؟

سوختگی زمانی اتفاق می‌افتد که گرما، مواد شیمیایی، نور خورشید، الکتریسیته یا تشعشع به بافت پوست آسیب می‌رساند. بیشتر سوختگی‌ها تصادفی رخ می‌دهند و درجات مختلفی دارند؛ سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی، شدت (درجه) آن را بر اساس عمق و میزان پوست آسیب‌دیده تعیین می‌کنند. هر نوعی از آن می‌تواند دردناک باشد و در صورت عدم درمان، می‌تواند منجر به عفونت شود.

سوختگی چقدر شایع است؟

سالانه نزدیک به نیم میلیون نفر با جراحات سوختگی به بخش اورژانس مراجعه می‌کنند و کودکان در معرض خطر بالای تصادفی هستند. هر روز بیش از 300 کودک برای این جراحات تحت درمان اضطراری قرار می‌گیرند.

چه افرادی ممکن است دچار سوختگی شوند؟

سوختگی تصادفی ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد، اگرچه کودکان، نوجوانان و افراد مسن بیشتر در معرض خطر هستند. افراد مسن بیشتر مستعد آسیب ناشی از پخت و پز هستند. کودکان و نوجوانان نیز بیشتر با فندک، کبریت و آتش بازی درگیر می‌شوند یا دچار آفتاب سوختگی می‌شوند.

معرفی انواع سوختگی‌ها

سوختگی بر اساس میزان آسیب جدی پوست شما و اینکه کدام لایه‌های پوست تحت تاثیر قرار گرفته است ارزیابی می‌شود. پوست دارای سه لایه است است. 1) لایه اپیدرم لایه بیرونی پوست می‌باشد. 2) لایه درم، لایه‌ای که در زیر اپیدرم قرار دارد و حاوی مویرگ‌های خونی، گیرنده‌های عصبی، غدد عرق و فولیکول‌های مو است. 3) لایه چربی زیر جلدی یا زیر پوست که لایه عمیق‌تر چربی و بافت می‌باشد. چهار نوع سوختگی وجود دارد که ظاهر متفاوت و علائم متفاوتی دارند و در ادامه هر مورد توضیح داده می‌شود.

• سوختگی درجه یک

این سوختگی‌ها یک آسیب معمولی خانگی هستند و معمولاً فقط لایه بالایی پوست را درگیر می‌کنند و به بافت‌های دیگر نفوذ نمی‌کنند. آنها معمولاً سبب ایجاد تاول نمی‌شوند؛ اما ممکن است باعث قرمزی، درد و گاهی تورم در ناحیه آسیب‌دیده شوند. حرارت، آب جوش، آفتاب ، الکتریسیته و سوختگی ناشی از اصطکاک از عوامل ایجاد سوختگی درجه یک هستند.

•  سوختگی درجه دو و علل ایجاد آن

سوختگی‌های درجه دو جدی‌تر هستند، زیرا نه تنها لایه بیرونی پوست، بلکه درم زیرین پوست را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند. آنها اغلب ایجاد کننده قرمزی، درد، تاول و تورم هستند؛ با این حال، علائم بسته به شدت نوع سوختگی با هم تفاوت دارند. آفتاب سوختگی شدید، حوادث ناشی از اجاق گاز/سوختن، روغن داغ و مواد شیمیایی از علل ایجاد سوختگی درجه دو هستند.

• سوختگی درجه سه و چهار و علل ایجاد آن

سوختگی درجه سوم هر سه لایه پوست اپیدرم، درم و چربی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این نوع آسیب فولیکول‌های مو و غدد عرق را نیز از بین می‌برد. از آنجایی که سوختگی‌های درجه سه و چهار به پایانه‌های عصبی آسیب می‌زند، احتمالاً در ناحیه خود سوختگی احساس درد نخواهید کرد، بلکه در مجاورت آن دردناک خواهد بود. پوست ممکن است رنگ سیاه، سفید یا قرمز با ظاهری چرمی پیدا کند. این سوختگی را نمی‌توان در خانه درمان کرد. اگر هر یک از علائم را تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید؛ زیرا نشان دهنده آسیب به لایه‌های عمیق‌تر پوست و بافت‌های داخلی است.

مراقبت اولیه برای سوختگی

آتش یا هر منبعی که سبب سوختن است، باید در اسرع وقت متوقف شود. این ممکن است مستلزم خارج کردن قربانی از مجاورت، خاموش کردن آتش با آب، یا پوشاندن آنها با یک پتو باشد. خود را در معرض احتمال سوزش بیشتر قرار ندهید. پوشک بچه و هر لباس یا جواهرات دیگری که نزدیک پوست سوخته است باید برداشته شود. با این حال، از حذف هر چیزی که به پوست سوخته چسبیده است خودداری کنید؛ زیرا ممکن است باعث آسیب بیشتر شود.

در اسرع وقت پس از آسیب، محل سوختگی را با آب جاری خنک یا ولرم به مدت 20 دقیقه خنک کنید. هرگز از کرم، آب یخ یا هر چیز چرب مانند کره یا یخ استفاده نکنید. زمانی که درحال خنک کردن محل آسیب هستید ممکن است هیپوترمی (دمای بدن یک فرد به زیر 35 درجه سانتیگراد کاهش می‌یابد) رخ دهد به خصوص برای کودکان کوچک و افراد مسن. برای جلوگیری از هیپوترمی از گرم‌کن، لباس یا پتو استفاده کنید، اما آنها را از ناحیه آسیب دیده دور نگه دارید. برای تسکین درد سوختگی از ایبوپروفن یا پاراستامول استفاده کنید. هنگام مصرف داروهای بدون نسخه، همیشه دستورالعمل‌های سازنده را بررسی کنید. افراد زیر شانزده سال نباید از آسپرین استفاده کنند.

معرفی راه‌کارها برای درمان انواع سوختگی‌ها

درمان سوختگی درجه یک:

می‌توانید از آب سرد برای محل سوختگی استفاده کنید. یخ نزنید، همچنین می‌توانید ژل آلوئه ورا را روی سوختگی بمالید. استفاده از کرم‌های آنتی بیوتیک برای سوختگی‌هایی که احتمال عفونت دارند توصیه می‌شود. علاوه بر این، مسکن‌های بدون نسخه در دسترس هستند.

درمان سوختگی درجه دو:

سوختگی‌های درجه دو مانند سوختگی‌های درجه یک درمان می‌شوند. به منظور از بین بردن میکروب‌ها، پزشک می‌تواند کرم آنتی‌بیوتیک قوی‌تری مانند سولفادیازین نقره را توصیه کند که حاوی نقره است.

درمان سوختگی درجه سه:

پیوند پوست اغلب برای سوختگی‌های درجه سه ضروری است که می‌تواند کشنده باشد. پزشک‌ها و جراح‌های زیبایی پوست با استفاده از گرافت‌های پوستی، بافت آسیب دیده با پوست سالم از ناحیه مجاور جایگزین می‌کنند، بدون اینکه آسیبی به بدن بیمار وارد کنند.

آیا کرم و پماد پزشکی برای درمان سوختگی موثر است؟

وقتی صحبت مراقبت از سوختگی‌های کوچک در خانه می‌شود، محصولات مراقبت از سوختگی بدون نسخه، هرگز گزینه بدی نیستند. با استفاده از پماد یا محصولات بدون نسخه، می‌توانید در طول فرآیند بهبود، تسکین و آرامش داشته باشید. مواد شیمیایی محافظ یا مرطوب‌کننده پوست، معمولاً در پمادها و کرم‌ها یافت می‌شوند که می‌توانند به آبرسانی به پوست آسیب‌دیده و همچنین رشد مجدد سلول‌های پوست کمک کنند. آلوئه ورا، مواد شیمیایی که با خارش مبارزه می‌کنند، مسکن‌ها و آنتی بیوتیک‌ها نیز می‌توانند در این درمان‌های موضعی دارویی وجود داشته باشند. همه این اجزای مفید اغلب در کرم‌ها و پمادهای درمان سوختگی ترکیب می‌شوند و محیط مناسبی را برای نوسازی پوست، التیام و باکتری‌ها و میکروب‌های مفید، مانند آنهایی که به دفع عفونت و ایجاد دلمه کمک می‌کنند، ایجاد می‌کنند.

پمادها یا کرم‌های مبتنی بر آلوئه

برای آبرسانی به پوست آسیب‌دیده و تسکین ناراحتی ناشی از سوختگی درجه یک بسیار عالی هستند. کودکان، بزرگسالان و افراد مسن همگی می‌توانند با خیال راحت از این کالاها استفاده کنند. آلوئه ورا اغلب به عنوان یک تسکین دهنده ملایم پوست در ترکیبات پمادها گنجانده می‌شود.

کرم و لوسیون ضد درد

کرم سوختگی بدون نسخه شامل داروهای موضعی مرطوب کننده، ضد عفونی کننده و مسکن است. یک مسکن مانند لیدوکائین و یک ضدعفونی کننده مانند باسیتراسین اغلب در اجزای تشکیل دهنده برای کمک به جلوگیری از عفونت گنجانده می‌شوند. دقت کنید که در بسته بندی محصول باید نوشته شود که برای سوختگی مناسب است. مسکن‌های حاوی لیدوکائین و منتول برای کسانی که زخم باز یا آسیب شدید دارند توصیه نمی‌شود.

کرم و پماد برای ضد خارش

سوختگی‌های درجه یک تا دو ممکن است با پوسته پوسته شدن، التیام و باقی ماندن جای زخم، خارش داشته باشند. بسیاری از قربانیان سوختگی اظهار تاسف می‌کنند که ناراحت کننده‌ترین جنبه بهبودی خارش است. بسیاری از لوسیون‌های ضد خارش موضعی بدون نسخه در داروخانه‌ها و فروشگاه‌ها عرضه می‌شوند. برخی از کرم‌های ضد خارش حاوی پراموکسین یا هیدروکورتیزون هستند.

کرم‌ها و لوسیون‌های‌ضد باکتری

بدن بعد از سوختگی بیشتر مستعد عفونت است. استفاده از مواد ضدعفونی کننده برای درمان زخم باز بسیار مهم است. ریختن نوشیدنی الکل یا مالیدن الکل (ایزوپروپیل الکل) بر روی زخم توصیه نمی‌شود؛ زیرا ممکن است باکتری‌ها و میکروب‌های مفید را از بین ببرد و روند بهبودی را کند می کند. به جای آن از باسیتراسین یا پمادهای مبتنی بر نئومایسین بدون نسخه استفاده کنید. اگر آسیب شما جدی‌تر است، از ژل‌ها یا پمادهای ضدعفونی‌کننده مبتنی بر نقره، مانند مواردی که در مراکز سوختگی برای محافظت از بیماران در برابر عفونت استفاده می‌شوند، استفاده کنید. اگر زخم شما عفونی است، پزشک آنتی‌بیوتیک خوراکی یا آنتی‌بیوتیک موضعی را برای شما پیشنهاد می‌کند. قبل از شروع یک رژیم جدید، با متخصص مراقبت‌های بهداشتی خود مشورت کنید.

سخن پایانی

سوختگی می تواند ناشی از عوامل مختلف باشد. گاهی ادرار سوختگی و یا عرق سوز شدن پا را نیز می توان با این محصولات ضد سوختگی درمان کرد.

محصولات ضد سوختگی را می توانید در داروخانه آنلاین نسخه اول مطالعه کنید.

معرفی شپش سر

شپش سر در فصول خاصی در میان افراد جامعه به ویژه در میان دانش آموزان مدارس، افزایش پیدا می‌کند و درمان شپش سر به یک مسئله مهم و نگران کننده برای والدین تبدیل می‌شود. حشرات کوچکی به نام شپش سر در موهای انسان زندگی می‌کنند. شپش‌های سر، از تخم‌های سفید رنگی بیرون می‌آیند و به صورت محکم به مو می‌چسبند. برخورد با شپش سر آزاردهنده و ناخوشایند است؛ زیرا در صورت عدم درمان، می‌توانند برای مدت طولانی در مو باقی بمانند. به محض اینکه شپش سر را در یکی از اعضاء خانواده کشف کردید، درمان آنها را شروع کنید؛ حتما در همان روز موهای همه افراد خانه را چک ‌کنید که اگر آنها هم مبتلا شده‌اند، سریع‌تر درمان شوند.

نحوه انتشار شپش سر

قبل از شروع درمان، علل احتمالی آلودگی به شپش سر فرزندتان را بشناسید. شپش سر در حیوانات وجود ندارد و همچنین به نظافت شخصی هم مرتبط نیست. تماس سر به سر، معمول‌ترین روش انتقال شپش است. در این صورت، کودک شما حتماً با فردی که شپش سر دارد، در تماس بوده است. این اتفاق می‌تواند در زمان بازی در داخل یا خارج از مدرسه، در حین ورزش یا در هنگام خواب اتفاق بیفتد.

اشتراک گذاشتن اشیاء که با سر در تماس هستند، مانند کلاه، برس مو و لوازم جانبی مو، خطر ابتلا به شپش را افزایش می‌دهد. شپش سر نمی‌تواند بیش از یک روز دور از سر انسان زندگی کند؛ زیرا هر 12 تا 24 ساعت به یک وعده غذایی خون نیاز دارد.

چرخه زندگی شپش سر

برای درمان موثر شپش باید دشمن خود را درک کنید. تخم‌های شپش سر یا “نیت” به طور محکم به پوست سر می‌چسبند. با وجود اینکه آنها شبیه شوره سر هستند، شکل آن‌ها به جای مسطح، بیضی شکل می‌باشند. شپش قبل از بالغ شدن از سه مرحله عبور می‌کند و رنگی به رنگ سفید متمایل به خاکستری دارد. در ابتدا شپش‌ها در تخم‌های سفید رنگی به مدت یک هفته باقی می‌مانند؛ پس از گذشت 7 تا 14 روز شپش‌های نوزاد سفید رنگ بالغ می‌شوند. شپش‌های سر بالغ که خاکستری رنگ هستند ممکن است روی پوست سر یا در امتداد موها مشاهده شوند. شما باید برای از بین بردن دائمی شپش ، هر سه نسل را باید نابود کنید.

علائم شپش سر

گاهی اوقات شپش سر اصلاً علامتی ندارد، ممکن است حتی از وجود آنها اطلاعاتی نداشته باشید. فقط تا زمانی که شپش یا تخم آن در مو قابل مشاهده باشد، افراد متوجه می‌شوند که شپش سر دارند. رنگ خاکستری مایل به قهوه ای شپش سر، ممکن است به سختی دیده شود. هنگامی که شپش سر دارید، گاهی اوقات دچار خارش پوست سر می‌شوید. برخی افراد مبتلا به شپش سر، جوش‌های ریز و تحریک‌کننده در مرز پوست سرشان، به‌ویژه پشت گوش‌ها یا پشت گردن‌شان دارند.

در صورت داشتن شپش ممکن است دچار خارش سر شوید و ممکن است به خواب رفتن برای شما سخت باشد. این نکته مهم است که از خاراندن سرتان، خودداری کنید؛ زیرا ممکن است زخم‌های پوستی و عفونت ایجاد شود. گاهی اوقات اگر پوست سر شما خارش دارد، ممکن است واقعا شپش سر نداشته باشید. شرایط متعدد دیگری مانند اگزما یا شوره سر نیز ممکن است در این امر نقش داشته باشند.

بررسی و تشخیص شپش سر

شاید تشخیص شپش سر تنها با نگاه کردن به موهای فرزندتان دشوار باشد. موهای پشت گردن آنها جایی است که به احتمال زیاد آنها را خواهید دید. استفاده از شانه مخصوص تشخیص شپش سر دندانه ریز، بهترین تکنیک برای بررسی آن است. این شانه برای از بین برد شپش نیز کاربرد دارد. شانه تشخیص، بر روی موهای خشک و مرطوب موثر است. برای شانه کردن موهای خشک، آماده سازی زیادی لازم است. با این حال، شانه کردن موهای مرطوب ممکن است مؤثرتر باشد؛ زیرا شپش‌ها زمانی که خیس هستند بی‌حرکت هستند.

شانه تشخیص شپش سر، در داروخانه‌ها موجود است. یک شانه پلاستیکی با دندانه‌هایی که بین 0.2 تا 0.3 میلی متر از هم فاصله دارند و کیفیت مناسبی دارند، انتخاب کنید. از استفاده از شانه فلزی خودداری کنید؛ زیرا می‌تواند موها را بکند یا به موهای شما آسیب برساند. علاوه بر این، هنگام بررسی شپش سر، از استفاده از شانه‌هایی که برای از بین بردن تخم‌های شپش طراحی شده‌اند، خودداری کنید. این مدل از شانه‌ها، سوراخ‌های کوچک‎تری دارند که ممکن است، شپش‌ها را بگیرند و از دیدن آنها جلوگیری کنند و شما نتوانید وجود آنها را تشخیص دهید.

برای استفاده از شانه تشخیص، دستورالعمل‌های روی بسته محصول یا جزوه اطلاعاتی که همراه با شانه تشخیص شما ارائه می‌شوند باید رعایت کنید. به طور معمول، شما باید کارهای زیر را انجام دهید.

دستورالعمل‌های محصولات شپش کش

• موهایتان را طبق معمول بشویید. پس از آن، مقدار زیادی نرم کننده رو موهای خود بمالید و اجازه دهید که موهای شما کاملاً به آنها آغشته شوند.
• در مرحله بعد باید از یک شانه معمولی با دندانه پهن برای باز کردن و صاف کردن موهای خود استفاده کنید.
• موهای خود را بخش بخش کنید و شانه تشخیص را از ناحیه سر نزدیک ریشه تا انتها بین موهای خود بکشید.
• بعد از هر بار شانه زدن خیس، شانه را برای شپش بررسی کنید و با پاک کردن یا شستن آن از شر آنها خلاص شوید. هنگام شانه زدن خشک، باید حین شانه کردن مراقب شپش‌های زنده باشید و در حین بیرون آوردن شانه، شپش‌هایی را که پیدا می‌کنید با انگشت شست خود بگیرید.

شانه کردن موهای مرطوب ممکن است تا 15 دقیقه طول بکشد، در حالی که شانه کردن خشک حدود 5 دقیقه طول می‌کشد. با این حال، نوع و طول موهای شما در این امر نقش دارد. شما باید از شانه تشخیص، برای بررسی وجود شپش سر در تمام اعضای خانواده استفاده کنید.

درمان شپش سر با داروهای بدون نسخه

شپش کش‌ها با ترکیبات مختلفی در داروخانه‌ها موجود هستند؛ برخی از این ترکیبات را در ادامه بررسی می‌کنیم.

• ژل‌ها، لوسیون‌ها یا اسپری‌های حاوی دایمتیکون، با پوشاندن شپش‌های سر، مانع از تنفس آنها می‌شوند و آنها را از بین می‌برند. هنگام استفاده از محصولات دایمتیکون تا زمانی که محصول را به طور کامل از روی موهای خود تمیز نکرده‌اید، از شعله و آتش، به ویژه سیگارهای روشن اجتناب کنید.
• محلول‌ها یا اسپری‌های حاوی سیکلومتیکون و ایزوپروپیل میریستات با از بین بردن پوسته بیرونی مومی شکل شپش‌ها، آنها را نابود می‌کنند.
• پرمترین همتای مصنوعی ماده شیمیایی پیرترین است که از گل داوودی به دست می‌آید یک شپش کش فوق العاده می‌باشد. قبل از استفاده از پرمترین، موهای فرزندتان را باید با شامپو بشویید، نه با نرم کننده. قبل از شستن مو، ابتدا موها را با سرکه آبکشی کنید؛ اینکار کمک می‌کند تا  تخم‌های شپش چسبیده به ساقه مو راحت‌تر جدا شوند. برای استفاده از پرمترین، مدت زمانی که در دستورالعمل بسته بندی مشخص شده است باید اجازه داده شود تا دارو بر روی مو باقی بماند. سپس از آب گرم برای شستشوی موهای فرزندتان استفاده کنید. نه تا ده روز پس از اولین استفاده، درمان باید تکرار شود؛ زیرا پرمترین نیت‌ها را از بین نمی‌برد. قرمزی و تحریک پوست سر از عوارض جانبی احتمالی آن است.

درمان شپش با دارو تجویزی پزشک

در مناطق خاصی، شپش‌ها در برابر داروهای بدون نسخه مقاوم شده‌اند. داروهای بدون نسخه نیز ممکن است در صورت استفاده نادرست با شکست مواجه شوند؛ زیرا به دلیل عدم تکرار آن در زمان مناسب، شپش سر درمان نمی‌شود.

اگر استفاده صحیح از یک داروی بدون نسخه موثر نبود، پزشک شما می‌تواند یک داروی نسخه‌ای را پیشنهاد کند. که عبارتند از:

• اسپینوساد، بزرگسالان و کودکان 6 ماهه و بزرگتر مجاز به استفاده از Spinosad هستند. پس از استفاده از این دارو، بعد از 10 دقیقه موها را با آب گرم بشویید تا از روی موها پاک شوند. اغلب نیازی به درمان بیشتر ندارید؛ زیرا هم تخم شپش و هم شپش زنده را از بین می‌برد.

• مالاتیون برای استفاده در بزرگسالان و کودکان 2 سال و بالاتر بی‌خطر است. پس از استفاده، باید موها را به مدت 8 تا 12 ساعت در هوا خشک کرد و سپس شست. این دارو به دلیل غلظت بالای الکل آن، با سشوار یا در کنار شعله باز قابل استفاده نیست. در صورت لزوم، مالاتیون ممکن است مجدداً 7 تا 9 روز پس از اولین درمان، دوباره تجویز شود.

• ایورمکتین، علاوه بر پماد بدون نسخه به صورت قرص خوراکی از طریق نسخه ارائه می‌شود. اگر سایر درمان‌های موضعی نتواند موها را از شپش پاک کند، ممکن است برای بچه‌هایی با وزن بیش از 15 کیلوگرم تجویز شود.

درمان خانگی شپش سر

بر اساس تحقیقات بالینی ، برخی از روغن‌های گیاهی طبیعی ممکن است با محروم کردن شپش‌ها از اکسیژن، آنها را از بین ببرند، اگرچه اثربخشی آنها ناشناخته است. این روغن‌ها عبارتند از روغن انیسون با روغن درخت چای، روغن یلانگ یلانگ. این روغن‌های طبیعی گاهی اوقات ممکن است منجر به واکنش‌های آلرژیک شوند؛ زیرا نیازی به رعایت همان ایمنی، اثربخشی و الزامات تولیدی مانند داروهایی که توسط سازمان‌های بهداشتی تأیید شده‌اند را ندارند. اگر مقادیر زیادی سس مایونز، روغن بادام، روغن زیتون یا کره و گلیسیرین نفتی روی موهای خود اعمال کنید، و با یک کلاه سر خود را به مدت یک شبانه روز پوشانید؛ شپش‌ها از اکسیژن محروم می‌شوند و از بین می‌روند. با این حال، مشخص نیست که آیا این درمان‌ها موثر هستند یا خیر.