خشکی ناخن و شکنندگی ناخن‌

ناخن‌های زیبا و سالم علاوه بر افزایش اعتماد به نفس، در زیبایی اشخاص نیز تأثیر دارد. خشکی ناخن و شکنندگی ناخن، از معضلاتی است که بسیاری از افراد را نگران می‌کند و اعتماد به نفس آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شاید شما هم این تصور را داشته باشید که شکستن ناخن‌ها امری طبیعی است. اما این احتمال وجود دارد که یک مسئله پزشکی اساسی یا سایر متغیرهای خارجی، مقصر این موضوع باشند. ناخن‌ها گاهی پوسته می‌شوند یا می‌شکنند و اغلب به عنوان ناخن‌های شکننده شناخته می‌شوند. 27 درصد از زنان تحت تاثیر ناخن‌های شکننده هستند. برای اطلاعات بیشتر در مورد دلایل شکنندگی ناخن‌ها و کارهایی که می‌توانید برای حفظ استحکام و سلامت آنها انجام دهید، این مقاله را دنبال کنید.

چرا ناخن‌ها شکننده می‌شوند؟

شاید تا به حال درباره‌ی علت شکستن ناخن خود، کنجکاو شده باشید. شکستن ناخن علاوه بر شرایط محیطی، به سلامت بدن افراد نیز بستگی دارد. ناخن‌های شکننده، ممکن است نرم و شکننده یا خشک و شکننده باشند. رطوبت خیلی کم منجر به خشکی و شکننده شدن ناخن‌ها می‌شود. شستن و خشک شدن مکرر ناخن‌ها، علت اصلی این معضلات است. از سوی دیگر، رطوبت بیش از حد، که اغلب در نتیجه تماس بیش از اندازه با مواد شوینده، پاک کننده‌های خانگی و پاک کننده‌های رنگ ناخن اتفاق می‌افتد، منجر به نرمی و شکننده شدن ناخن‌ها می‌شود.

از دیگر دلایل شکنندگی ناخن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تأثیر سن در شکنندگی ناخن

با افزایش سن، ناخن‌ها اغلب تغییر می‌کنند و اغلب کدر و شکننده می‌شوند. در حالی که ناخن‌های دست اغلب نازک‌تر و شکننده‌تر می‌شوند، ناخن‌های پا معمولاً ضخیم و سفت می‌شوند.

• تأثیر کمبود آهن در شکنندگی ناخن

تعداد کم گلبول‌های قرمز، ناشی از عدم دریافت آهن کافی در بدن است که باعث این بیماری می‌شود. در صورتی که سطح فریتین شما پایین باشد، پزشک پس از آزمایش خون، برای شما مکمل تجویز می‌کند.

• تأثیر کم کاری تیروئید در شکنندگی ناخن

سطوح پایین تیروئید ممکن است باعث شکنندگی ناخن‌ها، ریزش مو، خستگی، افزایش وزن، اسهال و افسردگی شود. لووتیروکسین، یک هورمون تیروئید مصنوعی است و به صورت خوراکی مصرف می‌شود، یک گزینه درمانی مناسب برای کم کاری تیروئید است که معمولاً توسط پزشک تجویز می‌شود.

• تأثیر بیماری رینود در شکنندگی ناخن

این بیماری که با مشکلات گردش خون در اندام‌ها مشخص می‌شود، به سلامت ناخن آسیب می‌رساند. مسدود کننده‌های کانال کلسیم مانند آملودیپین یا نیفدیپین و همچنین جایگزین‌هایی مانند لوزارتان، فلوکستین یا سیلدنافیل ممکن است توسط پزشک شما تجویز شود.

بررسی شکنندگی ناخن

برای کمک به تشخیص اینکه آیا ناخن‌های شکننده شما توسط یک بیماری زمینه‌ای ایجاد شده یا به دلیل شرایط محیطی است (در اثر ضربه و برخورد به اشیاء سخت)، روش‌های مختلفی وجود دارد. یکی از روش‌های مطمئن برای بررسی علت شکستن ناخن این است که ناخن‌های پا خود را بررسی کنید؛ اگر ناخن‌های پا شما محکم هستند اما ناخن‌های دست‌تان ترک می‌خورند، نیروی خارجی مقصر است. در نتیجه بدن شما سالم است و نیاز نیست که درباره‌ی بیمار‌های ذکر شده، نگران باشید.

معرفی ویتامین و مواد معدنی برای داشتن ناخن‌های قوی و سالم

ناخن‌های شما نشانه‌ای از سلامت شما هستند. دریافت کافی ویتامین‌ها، مواد معدنی و مواد مغذی از رشد، ایجاد و استحکام سلول‌های ناخن جدید حمایت می‌کند. اگر ظاهر، بافت یا فرم ناخن‌های شما تغییر کند، ممکن است نشانه کمبود ویتامین باشد. در ادامه ویتامین‌هایی که در جلوگیری از شکستن ناخن‌ها نقش دارند را بررسی می‌کنیم.

• بیوتین

ویتامینB7، کوآنزیم R و ویتامین H نام‌های دیگر ویتامین B کمپلکس بیوتین هستند. این ویتامین رشد سلول‌های سالم را را افزایش می‌دهد و به متابولیسم اسیدهای آمینه مورد نیاز برای تولید پروتئین‌ها کمک می‌کند؛ در واقع این آمینواسیدها برای رشد ناخن‌ها بسیار مهم هستند.

غذاها و مکمل‌های حاوی بیوتین بالا، به تقویت ناخن‌های ضعیف شما کمک می‌کند. جگر و سایر گوشت‌های قرمز دارای بالاترین غلظت بیوتین هستند، همچنین در زرده تخم مرغ، محصولات لبنی، مخمر، ماهی قزل آلا، آووکادو، سیب زمینی شیرین، آجیل، دانه‌ها و حتی گل کلم نیز بیوتین وجود دارد.

• ویتامین‌های B

سلامت ناخن‌های شما به سایر ویتامین‌های گروه B نیز بستگی دارد. تشکیل گلبول‌های قرمز و جذب آهن، هر دو تحت تأثیر ویتامین B12 هستند. آهن و B12 هر دو برای داشتن ناخن‌های سالم و قوی، ضروری هستند. رنگ ناخن‌های شما ممکن است در نتیجه کمبود فولات تغییر کند و همچنین سفت و شکننده شوند. سبزیجات سبز تیره، مرکبات، لوبیا، نخود، عدس، آجیل، دانه‌ها و آووکادو همگی حاوی فولات هستند. ویتامین B12 عمدتاً در محصولات حیوانی مانند گوشت، مرغ، ماهی، تخم مرغ و لبنیات یافت می‌شود.

• آهن

گلبول‌های قرمز اکسیژن را به اندام‌های شما می‌رسانند و تمام سلول‌های بدن از جمله ناخن‌های شما حاوی آهن در هسته خود هستند. آهن برای انتقال اکسیژن کافی به سلول‌های شما، ضروری است. از آنجایی که ناخن‌های سالم به اکسیژن نیاز دارند، کم خونی یا کمبود آهن می‌تواند باعث ایجاد برجستگی‌های عمودی در ناخن‌های شما ‌شود.

• منیزیم

منیزیم یک ماده معدنی است و بدن شما در بیش از 300 فرآیند، از جمله ایجاد پروتئین، که برای رشد ناخن‌های شما ضروری است، از آن استفاده می‌کند. اگر منیزیم کافی دریافت نکنید، ممکن است بر روی ناخن‌های شما برآمدگی‌های عمودی ایجاد شود. منیزیم در غلات به خصوص گندم به وفور یافت می‌شود. کینوا، بادام، بادام هندی، بادام زمینی و لوبیا سیاه از منابع عالی منیزیم هستند.

• اسیدهای چرب امگا 3

این اسیدهای چرب به کاهش تورم در بستر ناخن کمک می‌کند و سبب بهبود سلامت سلول‌های ناخن شما می‌شود؛ همچنین درخشندگی ناخن‌های شما را نیز به همراه دارند. کمبود اسیدهای چرب امگا 3 عاملی در ایجاد ناخن‌های خشک و شکننده است. امگا 3 اغلب در ماهی‌های چرب مانند سالمون، قزل آلا، ماهی تن و ساردین یافت می‌شود؛ همچنین در منابع گیاهی مانند گردو، سویا، تخم مرغ، دانه چیا، دانه کتان و روغن بذر کتان نیز وجود دارد.

• ویتامین C

کلاژن پروتئینی است که فرم، استحکام و یکپارچگی بافت‌های متعدد را فراهم می‌کند و به عنوان پایه ناخن، مو و دندان عمل می‌کند. ویتامین C برای ایجاد کلاژن ضروری است. ناخن‌های شکننده و تاخیر در رشد ناخن‌ها، هر دو از علائم کمبود ویتامین C هستند. ویتامین C یک ویتامین ضروری است و بدن شما نمی‌تواند به تنهایی آن را بسازد. مرکباتی مانند پرتقال، توت فرنگی و کیوی بهترین تامین کننده این ماده معدنی هستند.

• روی

بدن شما برای فرآیندهای مختلف از جمله رشد و تقسیم سلولی، به عنصر روی نیاز دارد. روی، برای رشد قوی ناخن‌های شما ضروری است. لکه های سفید روی ناخن‌های شما، به دلیل مصرف ناکافی روی ایجاد می‌شود. روی در پروتئین‌های حیوانی از جمله گوشت گاو، مرغ، ماهی و تخم مرغ فراوان است. با این حال، در سویا، نخود، لوبیا سیاه، آجیل (از جمله بادام و بادام هندی) و دانه‌ها نیز یافت می‌شود.

 درمان خشکی ناخن و شکنندگی ناخن، درمان ترک خوردن ناخن

توصیه‌های زیر را برای حفظ ناخن‌های قوی و سالم امتحان کنید تا از شکنندگی و خشکی ناخن خود، جلوگیری به عمل آورید:

• مرطوب کننده بزنید

به دنبال کرم‌های دستی باشید که دارای آلفا هیدروکسی یا لانولین هستند. پس از شستن دست‌ها، آنها را مرطوب کنید. همچنین کرم یا لوسیون را در اطراف و روی ناخن‌های خود نیز بمالید. دست‌ها، پاها و ناخن‌های خود را قبل از خواب مرطوب کنید تا در هنگام خواب مرطوب نگه داشته شوند.

• دست‌های خود را ایمن نگه دارید

در حین انجام کارهای خانگی برای خشک نگه داشتن دست‌ها، از دستکش مانند دستکش ظرفشویی استفاده کنید. علاوه بر این، دستکش به محافظت از دست‌ها و ناخن‌های شما در برابر مواد خورنده مانند مواد شوینده و محلول‌های پاک کننده کمک می‌کند.

سعی کنید مدت طولانی در هوای سرد و خشک قرار نگیرید. اگر تصمیم دارید در روزهای سرد به بیرون بروید، دستکش بپوشید.

• حفظ ناخن‌هایتان

برای افزایش میزان جذب آب و مواد شیمیایی سطح ناخن، ناخن‌های خود را کوتاه نگه دارید.

برای سوهان زدن ناخن‌های خود، از سمباده ریز استفاده کنید. بهتر است، هر روز ناخن‌های خود را سوهان بکشید تا از شر هرگونه لک خلاص شوید و از شکستن و شکافتن آنها جلوگیری کنید.

از گاز گرفتن یا چیدن کوتیکول یا ناخن خودداری کنید. برای عقب راندن کوتیکول، می‌توانید از ابزار فلزی استفاده کنید.

برای کمک به تقویت ناخن‌ها، استفاده از سفت کننده ناخن را در نظر بگیرید.

یک پاک کننده لاک ناخن بدون استون انتخاب کنید و سعی کنید تعداد دفعات استفاده از آن را محدود کنید.

معرفی شایع‌ترین بیماری‌‌ پوستی و راه‌های درمان آنها

آلرژی‌ها، محرک‌ها، ساختار ژنتیکی، بیماری‌های خاص و مشکلات سیستم ایمنی می‌توانند باعث ایجاد بیماری‌ های پوستی شوند. گاهی این بیماری پوستی قابل درمان و همینطور قابل پیشگیری هستند فقط نیاز است که درباره‌‎ی این بیماری های پوستی اطلاعات اولیه مورد نیاز را داشته باشید. اولین وظیفه پوست، حفاظت از بدن و مقابله با استرس‌های محیطی است. همچنین پوست نقش مهمی در زیبایی و اعتماد به نفس اشخاص دارد. بسیاری از افراد از بیماری‌های پوستی رنج می‌برند و در پی درمان و برطرف کردن معضلات پوستی خود هستند. در این مقاله بیماری‌ های پوستی رایج را معرفی می‌کنیم و به راه‌های درمان احتمالی آنها را توضیح می‌دهیم.

بیماری پوستی اگزما چیست؟ آیا اگزما واگیردار است؟

اگزما که به عنوان درماتیت آتوپیک نیز شناخته می‌شود، از بیماری‌ های پوستی مزمن (طولانی مدت) است که منجر به تحریک، قرمزی و التهاب پوست می‌شود. این یک بیماری شایع است که اغلب در دوران نوزادی ظاهر می‌شود، با این حال هر فردی ممکن است در هر سنی به این بیماری پوستی مبتلا شود. از آنجایی که اگزما بیماری عفونی نیست، نمی‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود و بنابراین واگیردار نمی‌باشد.

علت اگزما چیست؟

اگرچه علت بیماری پوستی اگزما ناشناخته است، اما محققان احتمال می‌دهند که ژن‌ها، سیستم ایمنی و محیط همگی در ایجاد این بیماری های پوستی نقش دارند. ممکن است زندگی با این نوه بیماری های پوستی، بسته به درجه و محل علائم اگزما، چالش برانگیز باشد. درمان اگزما به مدیریت علائم کمک می‌کند. اگزما اغلب با بلوغ بهبود می‌یابد، اما برای برخی افراد ممکن است تا آخر عمر باقی بماند.

• تاثیر ژنتیک در بیماری اگزما

اگر بیماری پوستی اگزما در خانواده وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به این بیماری در سایر اعضاء خانواده افزایش می‌یابد. اخیراً دانشمندان تغییراتی را در ژن‌هایی کشف کرده‌اند که بر پروتئین خاصی تأثیر می‌گذارند و به بدن ما در حفظ یک لایه سالم پوست کمک می‌کنند. اگزما ناشی از تغییراتی در سد پوست است که به رطوبت اجازه خروج می‌دهد. در صورت عدم وجود مقادیر طبیعی این پروتئین، سیستم ایمنی پوست را در معرض محیط قرار می‌دهد و رطوبت بیشتری از پوست خارج می‌شود که منجر به اگزما خواهد شد.

• تأثیر سیستم دفاعی در بیماری پوستی اگزما

سیستم ایمنی به طور معمول به دفاع بدن شما در برابر بیماری‌ها، میکروب‌ها و ویروس‌ها کمک می‌کند. اگزما ممکن است ناشی از بیش فعال بودن سیستم ایمنی باشد و باعث تحریک پوست شود.

• تأثیر محیط در بیماری پوستی اگزما

اگزما ممکن است در نتیجه تحریک سیستم ایمنی بدن توسط متغیرهای محیطی ایجاد شود تا سد محافظ پوست را تغییر دهد و رطوبت بیشتری از آن خارج شود. این عناصر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سیگار کشیدن؛ قرارگیری در معرض.
• انواع خاصی از آلودگی هوا
• عطرها و مواد شیمیایی در محصولات مراقبت از پوست و صابون‌ها

معرفی روش‌های درمان بیماری پوستی اگزما

مرطوب کردن منظم و سایر روال‌های خودمراقبتی، اولین قدم در درمان اگزما است. ممکن است پزشک شما لوسیون‌های دارویی را توصیه کند که تحریک را کاهش داده و به ترمیم پوست کمک می‌کنند، اگر این لوسیون‌ها مؤثر نباشند. آنها گاهی اوقات همراه با سایر درمان‌ها استفاده می‌شوند. اگزما ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشد. برای مدیریت آن لازم است که داروهای مختلفی را در طی ماه‌ها یا سال‌ها امتحان کنید. حتی اگر درمان موثر باشد، علائم اگزما ممکن است عود کنند یا به اصطلاح شعله ور شوند.

معرفی بیماری زگیل پوست

زگیل‌ها، توده‌های ریز و غیر سرطانی هستند که در نتیجه عفونت با یکی از چندین ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) روی پوست شما ایجاد می‌شوند و از رایج‌ترین بیماری‌ های پوستی به شمار می‌آیند. این ویروس باعث رشد سلولی اضافی می‌شود که لایه بیرونی پوست را در آن ناحیه ضخیم و سخت می‌کند. زگیل ممکن است روی دست‌ها یا پاهایتان ایجاد شود، همچنین در هر جایی که پوست دارید احتمال رشد آن وجود دارد. محل و شکل ظاهری زگیل تعیین کننده نوع آن است.

همه افرادی که به HPV مبتلا هستند به زگیل مبتلا نمی‌شوند؛ زیرا سیستم ایمنی بدن هر فرد به طور متفاوتی به ویروس واکنش نشان می‌دهد. علاوه بر این، اگر خود به پوست خود آسیب برسانید، عفونت ممکن است سریعتر گسترش یابد. در نتیجه، افرادی که ناخن‌های خود را می‌جوند یا دارای مشکلات پوستی مداوم مانند اگزما هستند، بیشتر در معرض ابتلا به زگیل قرار دارند.

نحوه ابتلا به بیماری پوستی زگیل

زگیل‌ها بسیار عفونی هستند در نتیجه تماس مستقیم با پوست فرد آلوده منتقل می‌شوند. همچنین زمانی که زگیل‌های خود را می‌چینید و سپس قسمت دیگری از بدن خود را لمس می‌کنید؛ با این روش زگیل را بر روی بدن خود پخش می‌کنید. علاوه بر این، ممکن است با استفاده از وسایلی مانند حوله یا تیغ که با زگیل روی بدن شما یا شخص دیگری تماس پیدا کرده است، آنها را منتقل کنید.

بیماری پوستی زگیل چگونه درمان می‌شود؟

امروزه درمان زگیل و از بین بردن زگیل دغدغه بسیاری از افراد است. زگیل‌هایروی پوست، اغلب بی‌ضرر هستند و ممکن است خود به خود از بین بروند. اما زگیل تناسلی باید توسط پزشک معاینه شود. در ادامه می‌توانید روش‎های درمان زگیل را مطالعه کنید.

• روش انجماد زگیل:

می‌توانید از محلول‌های اسپری انجماد بدون نسخه در خانه استفاده کنید یا از پزشک خود بخواهید از نیتروژن مایع برای انجماد زگیل به عنوان بخشی از سرما درمانی استفاده کند. دما برای درمان خانگی ممکن است تا 100- درجه کاهش یابد. اشکال این درمان خانگی این است که نمی‌تواند زگیل را به اندازه کافی عمیق منجمد کند. از آنجا که اسپری باید برای مدت طولانی‌تری نسبت به زمانی که در مطب پزشک تحت درمان قرار می‌گرفتید اسپری شود، ممکن است ناراحت کننده باشد. بعد از انجام سرما درمانی، پس از یک تا دو هفته، بافت مرده بیرون می‌آید و زگیل درمان می‌شود.

• سایر داروها:

از ایمیکویمود (آلدارا و زیکلارا)، یک درمان ایمونوتراپی که سیستم ایمنی بدن شما را برای مبارزه با ویروس زگیل تقویت می‌کند، و بلئومایسین که برای از بین بردن ویروس به زگیل تزریق می‌شود. به صورت کرمی ارائه می‌شود که نیاز به نسخه دارد.

• اسید سالیسیلیک

اسید سالیسیلیک جزء فعال درمان‌های مختلف زگیل بدون نسخه از جمله ژل، پماد و پد است. استفاده منظم از اسید باعث متلاشی شدن تدریجی بافت زگیل می‌شود. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا تکمیل شود.

• جراحی جزئی:

زمانی که درمان‌های مختلف در از بین بردن زگیل شکست خورده باشند، ممکن است جراحی برای برداشتن زگیل انجام شود. با استفاده از یک روش کرایو جراحی یا یک سوزن الکتریکی، پایه زگیل برداشته می‌شود (انجماد عمیق).

• جراحی لیزر:

در این عمل، بافت زگیل توسط اشعه لیزر قوی سوخته و از بین می‌رود.

بیماری کهیر پوست

یکی دیگر از بیماری‌ های پوستی رایج، کهیر است. کهیر، یک پاسخ پوستی است که منجر به جوش‌های خارش دار می‌شود. کهیرهایی که بیش از شش هفته باقی می‌مانند و اغلب در طی ماه‌ها یا سال‌ها عود می‌کنند، کهیر مزمن نامیده می‌شوند. کهیرهای مزمن بسیار ناخوشایند هستند و خواب و فعالیت‌های روزانه را مختل می‌کنند و بسیاری از بیماران با داروهای ضد خارش (آنتی هیستامین‌ها) تسکین می‌یابند.

علائم بیماری پوستی کهیر مزمن

• دسته‌ای از تاول‌ها که در هر جایی از بدن ظاهر می‌شوند بسته به رنگ پوست شما، این تاول‌ها می‌تواندد قرمز، بنفش یا همرنگ پوست باشند.
• اندازه و شکل آنها متفاوت است.
• خارش بسیار شدید دارند.
• تورم دردناک در اطراف لب‌ها، گونه‌ها یا چشم‌ها ایجاد می‌کنند.
• بیش از شش هفته طول می‌کشد. گاهی برای ماه‌ها یا سال‌ها عود می‌کنند.

کهیر باعث آزاد شدن مواد شیمیایی سیستم ایمنی مانند هیستامین در گردش خون شما م‌ شود که منجر به جوش می‌شود. علل کهیر مزمن اغلب ناشناخته است.اگر می‌توانید، سعی کنید چیزهایی را که باعث ایجاد کهیر در شما می‌شود شناسایی کنید تا بتوانید از آنها اجتناب کنید. این می‌تواند به جلوگیری از کهیر کمک کند. موارد زیر ممکن است باعث واکنش پوستی شوند:

• بیماری‌ها شامل سرطان، عفونت، آلرژی و بیماری تیروئید است
• مصرف غذاهای خاص
• تماس با برخی از گیاهان، حیوانات، مواد شیمیایی و قرار گرفتن در معرض سرما، مانند آب سرد یا باد، یا خوردن غذاهای تند یا ورزش یا تحت استرس بودن
• پاسخ به یک دارو، نیش یا نیش حشره که به پوست شما فشار می‌آورد و باعث خارش می‌شود یا پوشیدن لباس‌های تنگ.

جلوگیری و پیشگیری از بیماری پوست کهیر

اقدامات احتیاطی برای کاهش خطر ابتلا به کهیر یا آنژیوادم عبارتند از:

• از محرک‌های شناخته شده خودداری کنید. اگر می‌دانید علت کهیر شما چیست، سعی کنید از مواد شیمیایی اجتناب کنید.
• اگر قبلاً پس از تماس با گرده یا حیوانات کهیر داشته‌اید؛ حتما پس از تماس مجدد با این مواد، حمام کنید لباس تازه بپوشانید.
• پزشک می‌تواند داروهای استروئیدی، آنتی هیستامین‌ها یا کرم منتول را توصیه کند.

معرفی بیماری پوستی درماتیت تماسی

هنگامی که پوست پس از تماس با هر چیزی که واکنش آلرژیک ایجاد می‌کند، تحریک یا ملتهب می‌شود، این وضعیت به عنوان درماتیت تماسی شناخته می‌شود. درماتیت تماسی آلرژیک یا محرک است. 80 درصد از تمام موارد درماتیت تماسی ماهیت تحریک کننده دارند و شامل پاسخ سیستم ایمنی به یک آلرژن نمی شود. در عوض، زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های پوست با قرار گرفتن در معرض محرک‌هایی مانند پاک‌کننده‌ها، شوینده‌ها، صابون‌ها، سفیدکننده‌ها یا جواهرات ساخته شده از نیکل آسیب ببینند. همچنین پوشیدن لباس‌های پشم دار، شستن بیش از حد دست‌ها با آب داغ و صابون، آرایش، رنگ مو، قیچی حاوی نیکل، سگک کمربند، لباس‌هایی دارای زیپ‌های فلزی عوامل هستند که در برخی افراد سبب واکنش آلرژیک می‌شوند.

کدام علائم و نشانه‌ها با درماتیت تماسی همراه است؟

بسیاری از مشکلات پوستی، مانند وزیکول‌ها یا ضایعات در مناطق آسیب دیده، خارش، پوسته پوسته شدن در اثر درماتیت تماسی ایجاد می‌شوند. حساسیت مفرط به خورشید، افزایش خطر آفتاب سوختگی و تحریک ناشی از ضد آفتاب از واکنش‌های شدیدتر پوست هستند. علاوه بر ایجاد مشکلات پوستی، درماتیت تماسی ممکن است با تداخل در خواب، ایجاد مشکل در تمرکز و دشوار کردن انجام وظایف در محل کار یا مدرسه، کیفیت زندگی افراد را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد.

بهترین راه برای درمان بیماری پوستی درماتیت تماسی؟

برای درمان علائم بیماری های پوستی درماتیت تماسی، که ممکن است شبیه به تعدادی از اختلالات پوستی مختلف باشد، متخصصان پوست اغلب هیدروکورتیزون و سایر استروئیدها را تجویز می‌کنند. اگر بثورات شدید باشد یا اگر استروئیدهای موضعی در درمان خارش و سایر علائم درماتیت تماسی مؤثر نباشد، متخصصان پوست ممکن است دوره کوتاهی از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی را توصیه کنند.

یافتن محرک یا آلرژنی که باعث تشدید یا به اصطلاح شعله ور شدن می‌شود و پس از آن اجتناب از آن برای جلوگیری از شیوع مجدد بیماری ضروری است. با حفظ یک روتین مراقبت از پوست مناسب با مرطوب کننده‌ها، لوسیون‌ها و سایر محصولات مراقبت از پوست، می‌توان از شعله ور شدن در آینده جلوگیری شود.

معرفی بیماری پوستی رزواسه

روزاسه یک اختلال پوستی مزمن است و از بیماری های پوستی است که بیشتر صورت را درگیر می‌کند. روزاسه باعث می‌شود صورت شما برافروخته به نظر برسد و دارای رگ‌های خونی قابل مشاهده است. علاوه بر این، ممکن است باعث ایجاد جوش‌های ریز و چرکی شود. این علائم و نشانه‌ها ممکن است برای هفته‌ها یا ماه‌ها قبل از فروکش کردن موقت در نوسان باشند. روزاسه ممکن است با آکنه، سایر بیماری‌های پوستی، که به طور طبیعی رخ می‌دهد اشتباه گرفته شود.

زنان و افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند بیشتر به آن مبتلا می‌شوند، اگرچه مردان نیز ممکن است علائمی داشته باشند. اولین علائم روزاسه عبارتند از: هنگام استفاده از آب یا محصولات مراقبت از پوست، ممکن است قرمزی متناوب (سرخ شدن) روی بینی، گونه‌ها، پیشانی و چانه و همچنین احساس سوزش یا سوزش داشته باشید. روزاسه قابل درمان نیست، با این حال درمان ممکن است علائم و نشانه‌ها را مدیریت کرده و کاهش دهد.

اگرچه علت دقیق بیماری روزاسه ناشناخته است، برخی از عوامل ممکن است علائم را تشدید کنند. علل معمول روزاسه عبارتند از:

الکل

ادویه‌ها در غذا

پنیر

کافئین

نوشیدنی‌های گرم شده

فعالیت‌های هوازی مانند دویدن

درمان بیماری پوستی رزواسه

روزاسه غیرقابل درمان است، اما مراقبت پزشک به مدیریت علائم کمک می‌کند. پزشک ممکن است برای شما نسخه‌ای از لوسیون‌ها و ژل‌های موضعی با استفاده از آنتی‌بیوتیک به مدت شش تا شانزده هفته تجویز کند. روزاسه قابل انتقال نیست و رعایت بهداشت در ایجاد آن تأثیری ندارد.