علائم عدم توانایی در تمرکز و کاهش تمرکز چیست؟

عدم توانایی و کاهش تمرکز به طور متفاوتی بر افراد تأثیر می‌گذارد. برخی از علائمی که ممکن است تجربه کنید عبارتند از:

۱) دشواری در نشستن

۲) دشواری در فکر کردن

۳) ناتوانی در تصمیم گیری

۴) ناتوانی در انجام کارهای پیچیده

۵) عدم تمرکز

۶) اشتباهات سهل انگارانه

ممکن است متوجه شوید که تمرکز در ساعات خاصی از روز دشوارتر است. دیگران ممکن است اظهار نظر کنند که به نظر می‌رسد حواس پرت شده‌اید. همچنین به دلیل عدم تمرکز ممکن است قرارها یا جلسات را از دست بدهید.

دلایل کاهش تمرکز چیست؟

عدم توانایی در تمرکز می‌تواند نتیجه یک بیماری مزمن باشد مانند:

۱) اختلال مصرف الکل

۲) اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)

۳) سندرم خستگی مزمن

۴) ضربه مغزی

۵) زوال عقل

۶) صرع

۷) بی خوابی

۸) اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی

تغییر در سبک زندگی نیز می‌تواند بر تمرکز شما تأثیر گذارد. برخی از این تغییرات که منجر به کاهش تمرکز می‌شوند شامل موارد زیر است:

۱) کمبود خواب

۲) گرسنگی

۳) اضطراب و دلشوره

۴) استرس بیش از حد

عدم توانایی در تمرکز نیز از عوارض جانبی برخی از داروها است. برای تعیین اینکه آیا داروها روی تمرکز شما تأثیر می‌گذارد یا نه بایستی با پزشک یا داروساز تماس بگیرید. توجه داشته باشید مصرف هیچ دارویی را خوسرانه متوقف نکنید، مگر اینکه پزشک به شما بگوید. در صورت مشاهده علائم زیر علاوه بر تایید بیماری عدم تمرکز، به دنبال فوریت پزشکی باشید:

۱) از دست دادن هوشیاری

۲) بی حسی یا سوزن سوزن شدن در یک طرف بدن

۳) درد شدید قفسه سینه

۴) سر درد شدید

۵) از دست دادن حافظه

کاهش تمرکز چگونه تشخیص داده می شود؟

به منظور تشخیص کاهش تمرکز پزشک ممکن است آزمایشات زیر را تجویز کند:

۱) آزمایش خون برای تعیین سطح هورمون‌ها

۲) سی تی اسکن برای مشاهده ناهنجاری‌های مغز

۳) الکتروانسفالوگرافی (EEG) که فعالیت الکتریکی سر را اندازه‌گیری می‌کند

راهکارهای افزایش تمرکز

اگر کاهش تمرکز شما مربوط به سبک زندگی باشد، ممکن است بتوانید تغییراتی ایجاد کنید که توانایی تمرکزتان را بهبود بخشد. به عنوان مثال:

۱) داشتن یک رژیم غذایی متعادل

داشتن یک رژیم غذایی کامل شامل غلات، میوه‌ها، سبزیجات و پروتئین‌ها به افزایش تمرکز کمک شایانی می‌کند. همچنین مغز شما از مقادیر زیادی چربی تشکیل شده است. از این رو خوردن غذاهایی با چربی سالم مانند فندق و آووکادو نیز توصیه می‌شود. رژیم‌های غذایی کم چرب برای مغز انسان‌ها اصلا مناسب نیستند و حتی ممکن است در بلند مدت باعث ایجاد آلزایمر و پارکینسون در افراد شوند.

۲) خواب کافی

تحقیقات زیادی نشان داده است که کمبود خواب و بی خوابی برای مدت زیاد می‌تواند تأثیر منفی بر عملکرد مغز از جمله اثرات مخرب بر تمرکز و حافظه داشته باشد. خواب کافی برای تقویت ذهن، زیرکی و یا احساس تازگی بسیار مفید است و در نتیجه موجب افزایش تمرکز شما می‌شود.

3) کاهش مصرف کافئین

تحقیقات جدید نشان داده است مصرف پیوسته و زیاد کافئین موجب کندی واکنش‌ فرد و کاهش تمرکز او در طولانی مدت می‌شود. تأثیر کافئینی که در قهوه، شکلات، نوشیدنی‌های انرژی‌زا و بعضی داروها یافت می‌شود، کوتاه‌مدت است.

4) مصرف ماهی و بذر کتان

بذر کتان و ماهی‌های روغنی مانند ماهی قزل آلا و ساردین سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ است، نوعی اسید چرب ضروری که نقش اساسی در حفظ سلامت مغز دارد. علاوه بر این، برخی تحقیقات نشان می‌دهد که اسیدهای چرب امگا ۳ می‌تواند به بهبود تمرکز کمک کند.

۶) مصرف غذاهای غنی از آنتی اکسیدان

بر اساس یک بررسی تحقیقاتی که در مجله تغذیه اروپا در سال ۲۰۱۳ منتشر شده است، مواد مغذی آنتی اکسیدانی به تقویت ذهن و افزایش تمرکز کمک می‌کنند.

۷) رزماری

بر اساس یک مطالعه که در سال ۲۰۱۲ در مجله مواد غذایی دارویی منتشر شد، مصرف روزانه گیاه رزماری باعث افزایش عملکرد شناختی و تشدید حافظه در افراد مسن می‌شود. رزمارینیک اسید، ماده فعال رزماری، NRF2 (سیستم آنتی اکسیدانی داخلی سلول‌ها) را تحریک می‌کند و استرس اکسیداتیو در مغز را کاهش می‌دهد و بنابراین از پیری و تحلیل رفتن جلوگیری می‌کند.

۸) ورزش کردن

مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۱۰ نشان می‌دهد که حداقل شش مایل راه رفتن در هفته می‌تواند باعث افزایش تمرکز و حافظه در بزرگسالان شود. ورزش باعث افزایش خون‌رسانی به مغز می‌شود؛ یعنی اکسیژن و مواد مغذی بیشتری در اختیار سلول‌های مغز قرار می‌گیرد که به نوبه‌ خود باعث بهبود عملکرد شناختی و افزایش تمرکز می‌شود.

9) نوشیدن کمتر الکل

مصرف نوشیدنی‌های الکلی از بسیاری جهات می‌تواند برای سلامتی مضر باشد و حافظه و تمرکز را تحت تأثیر قرار دهد.

سخن پایانی

افزایش تمرکز از طریق راه‌های گوناگونی مانند تغذیه صحیح قابل دستیابی است. همچنین اگر می‌خواهید توانایی خود را برای تمرکز کردن تقویت کنید شب‌ها به اندازه‌ی کافی بخوابید، آب و مایعات کافی مصرف کنید و فعالیت بدنی داشته باشید.

منابع:

https://www.healthline.com/health/unable-to-concentrate#treatment

https://www.verywellmind.com/ways-to-be-focused-sharp-naturally-3571859

اختلال اضطراب چیست؟

احساس اضطراب و دلشوره در مورد انتقال به مکان جدید، شروع کار جدید یا شرکت در امتحان امری طبیعی است. این نوع اضطراب ناخوشایند است، اما ممکن است انگیزه شما را برای کار بیشتر و انجام کار بهتر فراهم کند. اضطراب معمولی احساسی است که می‌آید و می‌رود، اما در زندگی روزمره شما تداخلی ایجاد نمی‌کند. در مورد اختلال اضطراب، احساس ترس ممکن است همیشه با شما باشد که می‌تواند شدید و گاهی اوقات ناتوان کننده باشد.

این نوع اضطراب ممکن است باعث شود از کارهایی که لذت می‌برید دست بکشید. در موارد شدید، ممکن است مانع از ورود شما به آسانسور، عبور از خیابان یا حتی خارج شدن از خانه شود. در صورت عدم درمان، اختلال اضطراب بدتر می‌شود. اختلالات اضطرابی شایع‌ترین شکل اختلال عاطفی است و در هر سنی می‌تواند افراد را درگیر کند. طبق تحقیقات انجمن روانپزشکی آمریکا، زنان بیشتر از مردان دچار اختلال اضطراب می‌شوند.

انواع اختلال اضطراب کدامند؟

اضطراب بخشی اساسی در چندین اختلال مختلف است که شامل:

۱) اختلال هراس (Panic): تجربه حملات وحشت و ترس مکرر در زمان‌های غیر منتظره.

۲) فوبیا (Phobia): ترس بیش از حد از یک شی، موقعیت یا فعالیت خاص.

۳) اختلال اضطراب اجتماعی (Social anxiety): ترس شدید از قضاوت توسط دیگران در موقعیت‌های اجتماعی.

۴) وسواس: افکار غیر منطقی مکرر که فرد را به انجام رفتارهای خاص و مکرر سوق می‌دهد.

۵) اختلال اضطراب جدایی: ترس از دوری از خانه یا عزیزان.

۶) اضطراب بیماری: اضطراب در مورد سلامتی (قبلا hypochondria نامیده می‌شد).

۷) اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): اضطراب به دنبال یک واقعه آسیب‌زا.

علائم اضطراب چیست؟

علائم اضطراب بسته به شخصی که آن را تجربه می‌کند متفاوت است. احساسات می‌توانند از درد معده گرفته تا تپش قلب باشند. علائم اضطراب عبارتند از:

۱) افزایش ضربان قلب

۲) تنفس سریع و پی در پی

۳) بی‌قراری

۴) مشکل در تمرکز

۵) مشکل خوابیدن

گفتنی است علائم اضطراب شما ممکن است کاملاً با علائم شخص دیگر متفاوت باشد.

حمله اضطراب چیست؟

حمله اضطرابی احساسی از دلهره، نگرانی، پریشانی یا ترس است. برای بسیاری از افراد، حمله اضطراب به آرامی ایجاد می‌شود و با نزدیک شدن به یک واقعه استرس‌زا ممکن است بدتر شود. حملات اضطراب می‌تواند بسیار متفاوت و علائم آن ممکن است در افراد مختلف، رایج‌ترین علائم حملات اضطرابی عبارتند از:

۱) احساس ضعف یا سرگیجه

۲) تنگی نفس

۳) دهان خشک

۴) تعریق

۵) لرز یا گرگرفتگی

۶) دلهره و نگرانی

۷) بی قراری

۸) پریشانی

۹) ترس

۱۰) بی حسی یا سوزن سوزن شدن

نکته: معمولا حمله وحشت و حمله اضطرابی علائم مشترکی دارند، اما یکسان نیستند.

چه عواملی باعث اضطراب می‌شود؟

محققان از علت دقیق اضطراب اطمینان ندارند. اما، به احتمال زیاد ترکیبی از عوامل نقش دارند که شامل عوامل ژنتیکی و محیطی و همچنین شیمی مغز است. علاوه بر این، محققان بر این باورند که ممکن است مناطقی از مغز که مسئولیت کنترل ترس را دارند، تحت تأثیر قرار گیرد.

آیا آزمایشاتی وجود دارد که اضطراب را تشخیص دهد؟

با یک آزمایش نمی توان اضطراب را تشخیص داد. تشخیص اضطراب نیاز به یک پروسه طولانی از معاینات بدنی، ارزیابی سلامت روان و پرسش‌نامه روانشناسی دارد. بعضی از پزشکان ممکن است یک معاینه بدنی، از جمله آزمایش خون یا ادرار، انجام دهند تا شرایط پزشکی زمینه‌ای را که می‌تواند در علائمی که شما تجربه می‌کنید، رد کند.

درمان های اضطراب چیست؟

پس از تشخیص اضطراب، می‌توانید گزینه‌های درمانی را با پزشک خود بررسی کنید. برای برخی از افراد، درمان پزشکی لازم نیست. تغییر شیوه زندگی ممکن است برای کنار آمدن با علائم کافی باشد. با این حال، در موارد متوسط یا شدید، درمان می‌تواند به شما کمک کند تا بر علائم غلبه کنید و یک زندگی روزمره با کنترل بیشتری داشته باشید.

درمان اضطراب به دو دسته تقسیم می شود: روان درمانی و دارو. ملاقات با یک درمانگر یا روانشناس می‌تواند به شما در یادگیری ابزاری برای استفاده و راهکارهایی برای کنار آمدن با اضطراب هنگام بروز آن کمک کند. داروهایی که به طور معمول برای درمان اضطراب استفاده می‌شوند شامل داروهای ضد افسردگی و آرامبخش هستند. آنها برای تعادل شیمی مغز، جلوگیری از بروز اضطراب و دفع شدیدترین علائم اختلال کار می‌کنند.

روش‌های درمان طبیعی اضطراب چیست؟

تغییر سبک زندگی می‌تواند روشی موثر برای تسکین بخشی از استرس و اضطرابی باشد که هر روز با آن روبرو هستید. بیشتر “درمان‌های طبیعی” شامل مراقبت از بدن، شرکت در فعالیت‌های سالم و از بین بردن اقدامات ناسالم است که شامل موارد زیر می‌باشد:

۱) خواب کافی

۲) مدیتیشن

۳) ورزش کردن

۴) داشتن یک رژیم غذایی سالم

۵) فعال ماندن و کار کردن

۶) اجتناب از الکل

۷) اجتناب از کافئین

۸) ترک سیگار

۹) مصرف مکمل‌ها و فرآورده‌های طبیعی

درمان اضطراب با گیاهان دارویی

در طب سنتی از گیاهانی مانند بابونه، اسطوخودوس، سنبل الطیب و گل ساعتی برای کاهش اضطراب و ایجاد آرامش کمک می‌گیرند. امروزه از گیاهان مکمل‌ها و فرآورده‌های طبیعی مختلف تولید می‌شود که به دلیل عوارض جانبی کمتر و اثربخشی زیاد مصرف آنها گسترش یافته است. این فراورده‌های طبیعی با کاهش تحریک‌پذیری دستگاه عصبی، در پیشگیری از بروز تنش‌های عصبی ناشی از اضطراب، استرس و افکار منفی ‏موثر هستند و در رفع علائم ناشی از اضطراب مانند تپش قلب و دردهای گذری قفسه سینه که منشأ عصبی دارند، بسیار مفیدند.

بابونه:

بابونه دو نوع است که مردم می توانند از آن به صورت دارویی استفاده کنند: بابونه رومی و بابونه آلمانی. برای کمک به تسکین استرس و اضطراب از بابونه می‌توان به شکل چای و دمنوش استفاده کرد. بابونه سیستم عصبی را تسکین می‌دهد و در کنترل اضطراب، کاهش استرس و درمان افسردگی موثر است. تقویت حافظه، بهبود اختلالات خلقی، رفع مشکلات بی‌خوابی و کمک به درمان افسردگی از خواص این گیاه برای سلامت روان است. مصرف دمنوش این گل به از بین رفتن احساس غم، افسردگی، ناامیدی و تنبلی کمک می‌کند و باعث افزایش شادی و هیجان می‌شود. پژوهش‌های علمی نیز نشان داده است بوییدن اسانس یا روغن آن در بسیاری افراد، برای رفع افسردگی، درمان اضطراب و داشتن خلق و خوی خوب موثر است.

سنبل الطیب:

قرن‌ها است که مردم از ریشه این گیاه برای کمک به درمان مشکلات خواب، اضطراب و افسردگی استفاده می‌کنند. ریشه سنبل الطیب به اشکال چای و یا قرص موجود است. مطالعات نشان می‌دهد که مصرف سنبل الطیب برای کاهش اضطراب معمولاً بی خطر است. با این حال، NCCIH خاطرنشان می‌کند که هیچ اطلاعاتی در مورد استفاده طولانی مدت یا ایمنی سنبل الطیب در زنان حامله، مادران شیرده و کودکان زیر ۳ سال وجود ندارد و این افراد بایستی از مصرف آن خودداری کنند.

اسطوخودوس:

بسیاری از افراد برای کمک به آرامش اعصاب و رفع اضطراب خود از اسطوخودوس استفاده می‌کنند. استفاده از اسانس این گیاه و کاربرد آن در رایحه درمانی، یک درمان مکمل و بی‌خطر برای کاهش و رفع این مشکلات خُلقی است. ترکیبات موجود در اسانس آن، باعث تحریک انتقال دهنده‌های عصبی می‌شود. علاوه بر این ترشح هورمون‌هایی که استرس اضافی را در بدن مهار می‌کنند، افزایش می‌دهد.

گل ساعتی:

برخی مطالعات نشان می‌دهد که یک گونه خاص از گل ساعتی با نامP. Incarnate در درمان بی قراری عصبی و اضطراب موثر است. یکی از مهم‌ترين آلكالوئيدهای موجود در این گل، هارمان و هارمالين است كه موجب مهار فعاليت آنزيم مونوآمينواكسيداز در بدن می‌شود. در نتيجه، ميزان انتقال دهنده‌های عصبی مانند سروتونين، نوراپينفرين و دوپامين را در مغز افزايش می‌دهند که باعث ایجاد آرامش، کنترل استرس، کاهش اضطراب و دلشوره و تسکین دردهای با منشأ عصبی می‌شود.

اضطراب و افسردگی

اگر دچار اختلال اضطراب هستید، ممکن است افسرده باشید. در حالی که اضطراب و افسردگی می‌تواند به طور جداگانه رخ دهد، غیر معمول نیست که این موارد با هم اتفاق بیفتند. اضطراب می‌تواند علامت افسردگی بالینی یا اساسی باشد. به همین ترتیب، بدتر شدن علائم افسردگی می‌تواند توسط یک اختلال اضطرابی ایجاد شود. علائم هر دو بیماری را می‌توان با بسیاری از درمان‌های مشابه مانند روان درمانی (مشاوره)، داروها و تغییر سبک زندگی کنترل کرد.

اضطراب کودکان 

اضطراب در کودکان امری طبیعی و شایع است. در واقع از هر هشت کودک یک نفر دچار اضطراب می‌شود. هنگامی که کودکان بزرگ می‌شوند و از والدین، دوستان و سرپرستان خود می‌آموزند، مهارت‌هایی را برای آرام کردن خود و کنار آمدن با احساس اضطراب در خود پرورش می‌دهند. اما، اضطراب کودکان همچنین می‌تواند مزمن و مداوم شود، و به یک اختلال اضطرابی تبدیل شود. اضطراب کنترل نشده ممکن است در فعالیت‌های روزمره آنها اختلال ایجاد کند و کودکان ممکن است از تعامل با همسالان یا اعضای خانواده خود جلوگیری کنند. علائم یک اختلال اضطرابی در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

۱) عصبانیت

۲) تحریک‌پذیری

۳) بی خوابی

۴) احساس ترس

۵) شرم

۶) احساس انزوا

اضطراب نوجوانان 

نوجوانان ممکن است دلایل زیادی برای اضطراب داشته باشند. آزمون‌ها، بازدید از دانشگاه و اولین قرار ملاقات‌ها در این سال ها مهم می‌باشند. نوجوانانی که احساس اضطراب می‌کنند یا علائم اضطراب را مکرراً تجربه می‌کنند ممکن است دچار اختلال اضطراب شوند. علائم اضطراب در نوجوانان ممکن است شامل عصبی بودن، کمرویی، رفتارهای انزواطلبانه باشد. به همین ترتیب، اضطراب در نوجوانان ممکن است منجر به رفتارهای غیرمعمول شود.

آنها ممکن است بازی کنند، در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند، از رویدادهای اجتماعی بگریزند و حتی به مصرف مواد یا الکل بپردازند. برای برخی از نوجوانان، افسردگی ممکن است با اضطراب همراه باشد. تشخیص هر دو بیماری مهم است تا درمان بتواند موارد اساسی را برطرف کرده و به تسکین علائم کمک کند. متداول‌ترین روش‌های درمانی برای اضطراب در نوجوانان گفتاردرمانی و دارو است. این روش‌های درمانی به رفع علائم افسردگی نیز کمک می‌کنند.

آیا غذاها می‌توانند اضطراب را درمان کنند؟

برخی تحقیقات نشان می‌دهد اگر به طور مکرر دچار اضطراب شوید، غذاهایی که می‌خورید ممکن است تأثیر مفیدی بر مغز شما بگذارد. این غذاها عبارتند از:

۱) ماهی سالمون

۲) بابونه

۳) زردچوبه

۴) شکلات تلخ

۵) ماست

۶) چای سبز

درمان حملات اضطراب با مصرف مکمل‌ها

در بسیاری از موارد عدم تعادل هورمون های تیروئیدی و جنسی باعث تحریک استرس و حمله اضطراب می‌شود. مکمل‌های آرام بخش حاوی گابا و اینوزیتول در درمان این بیماری اهمیت دارند. کنترل سطوح قند خون و کاهش دریافت منابع ساکارز، چای، قهوه و سایر منابع کافئین توصیه‌های رایج تغذیه‌ای در این بیماران هستند. مکمل یاری با ویتامین‌های گروه B از جمله ویتامین ب 12، کروم، روی، سلنیوم و از همه مهم‌تر منیزیم نیز توصیه می‌شود.

سخن پایانی

برای بسیاری از افراد، بهترین روش درمان اضطراب، ترکیب درمان دارویی و روان درمانی است. به یاد داشته باشید انتخاب اینکه کدام روش باید به کار گرفته شود، به عهده‌ پزشک و با توجه به شرایط شما صورت می‌گیرد. ما در سامانه اطلاع رسانی “نسخه اول” ضمن افزایش آگاهی شما نسبت به نحوه درمان اضطراب و دلشوره با کمک فرآورده‌های طبیعی و مکمل‌ها، با مقایسه فرآورده‌های موجود در بازار، تلاش می‌کنیم به شما برای انتخاب ‏مناسب‌ترین محصول کمک کنیم‏.‏

منابع:

https://www.medicalnewstoday.com/articles/322396#other-treatment-options

https://www.healthline.com/health/anxiety#foods

https://www.medicalnewstoday.com/articles/herbs-for-anxiety#other

بی خوابی چیست

بی خوابی، احساس داشتن خواب ناکافی یا بی‌کیفیت است. این مشکل به دو دسته بی خوابی کوتاه مدت و مزمن تقسیم می‌شود. بی خوابی کوتاه طول مدتی بین یک تا سه ماه دارد در حالی که بی خوابی مزمن حداقل سه ماه طول می‌کشد و می‌تواند اولیه یا ثانویه باشد. بی خوابی اولیه عمدتا علت مشخصی ندارد و نوع ثانویه اغلب با بیماری دیگری رخ می‌دهد که شامل موارد زیر است:

1) شرایط پزشکی که ‏خوابیدن را دشوارتر می‌کند مانند بیماری آرتروز، کمر درد و …

2) مسائل روانشناختی مانند اضطراب، استرس، افسردگی و …

3) ‏مصرف مواد

4) دیابت

علت بی خوابی

بی خوابی در هر سنی ممکن است رخ دهد و بیشتر از مردان در زنان تأثیر می‌گذارد. همچنین این مشکل در دوره‌های مختلف زندگی مانند دوران بارداری یا سالمندی بیشتر مشاهده می‌شود. علت بی خوابی به نوع آن بستگی دارد. مهم‌ترین دلایل آن شامل موارد زیر می‌شود:

1) استرس

2) وقوع یک رویداد ناراحت کننده یا آسیب‌زا

3) تغییر در عادات خواب مانند تغییر محل خوابیدن

4) دردهای جسمی

5) مصرف برخی داروهای خاص

6) شیوه زندگی کم تحرک

7) درآمد کم

8) تغییر در ساعت کار یا داشتن شیفت شب کار

علائم بی خوابی

افرادی که بی خوابی را تجربه می‌کنند، معمولاً حداقل یکی از این علائم و عوارض را گزارش می‌کنند:

• مشکل در شروع خواب و به خواب رفتن
• مشکل در حفظ خواب و داشتن خواب نا آرام
• خواب ماندن
• صبح خیلی زود بیدار شدن و ناتوانی در به خواب رفتن مجدد

این علائم می‌تواند به علائم دیگری منجر شود، از جمله:

• خستگی
• تغییرات خلق و خوی
• تحریک‌پذیری
• عدم تمرکز
• اختلال در عملکرد جنبه‌های مختلف زندگی

بی خوابی و بارداری

بی خوابی در دوران بارداری به خصوص در سه ماهه اول و سوم معمول است. نوسان هورمون‌ها، گرفتگی عضلات، ناراحتی در کمر، حالت تهوع و افزایش نیاز به دفع ادرار، از جمله تغییرات بدنی است که ممکن است شما را در اوایل بارداری با مشکل روبرو کند. همچنین عوامل استرس‌زای عاطفی مانند اضطراب در مورد مسئولیت‌های فزاینده‌ای که قرار است در آینده‌ای نزدیک به عنوان یک مادر داشته باشید، از دیگر عوامل این مشکل در بارداری است. تغییر در سبک زندگی یکی از راهکارهایی است که می‌تواند در درمان این مشکل به شما کمک کند. این موارد عبارتند از:

1. انجام فعالیت‌های منظم و سبک در طول بارداری
2. حفظ رژیم غذایی سالم
3. حفظ یک برنامه خواب ثابت
4. در صورت اضطراب انجام تمرین‌های آرام سازی در طول روز یا استحمام گرم قبل از خواب

بی خوابی در کودکان

کودکان نیز مانند بزرگسالان می‌توانند دچار بی خوابی شوند و راهکارهای درمان نیز تقریبا مشابه درمان در افراد بالغ است. دلایل بی خوابی در کودکان نیز در اغلب موارد شبیه به دلایلی مانند بزرگسالان است. این دلایل عبارتند از:

1. استرس و اضطراب
2. مصرف داروها
3. مصرف بیش از حد کافئین و غذاهای محرک
4. اختلالات روانی

طبق نظر کلینیک کلیولند(Cleveland)، علائم بی خوابی در کودکان شامل موارد زیر می‌شود:

1. خواب آلودگی روزانه
2. بی قراری و عدم تمرکز
3. تحریک‌پذیری و نوسانات خلقی
4. مسائل انضباطی مکرر
5. مشکلات حافظه و یادگیری

بی خوابی و استرس

استرس، اضطراب و دلشوره می‌تواند باعث بی خوابی شود و بی خوابی نیز خود می‌تواند منجر به ایجاد اضطراب گردد. اضطراب کوتاه مدت زمانی بروز می‌کند که شما مکرراً درباره یک مسئله خاص مانند کار یا روابط شخصی‌تان نگران باشید. این نوع اضطراب معمولاً پس از حل مسئله از بین می‌رود. بنابراین همان اصلاح شیوه زندگی و رفتارهای توصیه شده برای سایر اشکال بی خوابی، به کاهش بی خوابی ناشی از استرس و اضطراب کمک می‌کند.

بی خوابی و افسردگی

طبق یک مطالعه اولیه، نه تنها بی خوابی احتمال ابتلا به افسردگی را در شما ایجاد می‌کند، بلکه افسردگی نیز همانند اضطراب، می‌تواند احتمال بی خوابی شما را افزایش دهد. پژوهشگران در یک آنالیز از 34 مطالعه، به این نتیجه رسیدند که کم خوابی به ویژه در زمان استرس به طور قابل توجهی خطر افسردگی را افزایش می‌دهد. مطالعه دیگر نشان داد که با ادامه بی خوابی و بدتر شدن علائم آن، خطر ابتلا به افسردگی نیز چند برابر می‌شود. گفتنی است روش‌های درمان بی خوابی و افسردگی مشابه است و مهم نیست که در چه شرایطی بروز می‌کند. متداول‌ترین روش‌های درمانی عبارتند از:

1)استفاده از داروها

2) تغییر سبک زندگی

تغییرات در سبک زندگی شامل موارد زیر می‌شود:

1) ایجاد عادات خواب بهتر

2) ورزش در طول روز

3) داشتن یک وزن متعادل

عوارض بی خوابی

کم خوابیدن می‌تواند به سلامتی آسیب‌های جدی برساند و خطر ابتلا به دیگر بیماری‌ها را افزایش دهد. مهمترین عوارض بی خوابی شامل موارد زیر است:

1) اضطراب

2) افسردگی

3) سکته

4) آسم

5) تشنج

6) فشار خون بالا

7) بیماری‌های قلبی

تشخیص بی خوابی

برای رسیدن به تشخیص این مشکل، دکتر درباره موارد زیر از بیمار سوال می‌پرسد:

1. شرایط پزشکی
2. محیط اجتماعی
3. شرایط روانی یا عاطفی
4. تاریخچه خواب

همچنین ممکن است پزشک برای رد کردن مشکلات پزشکی که می‌تواند در خواب شما تداخل داشته باشد، برخی آزمایشات پزشکی را انجام دهد.

روش‌های درمان بی خوابی

روش‌های درمان مختلفی از جمله درمان‌های دارویی و غیر دارویی برای بی خوابی وجود دارد. پزشک می‌تواند در مورد اینکه چه روش‌های درمانی مناسب است، با شما صحبت کند. همچنین ممکن است لازم باشد قبل از یافتن درمانی که برای شما موثرتر است، چندین روش درمانی مختلف را امتحان کنید. کالج پزشکان آمریکا (ACP) درمان شناختی رفتاری (CBT) را به عنوان مهم‌ترین راه درمان در بزرگسالان توصیه می‌کند. علاوه بر این آموزش بهداشت خواب نیز ممکن است توصیه شود. بعضی اوقات، رفتارهایی که با خواب تداخل دارند باعث بی خوابی می شوند. آموزش بهداشت خواب می‌تواند به شما کمک کند برخی از این رفتارها را تغییر داده و اصلاحات لازم را انجام دهید.

تغییرات پیشنهادی برای بهبود خواب شامل موارد زیر می‌شود:

1) اجتناب از نوشیدنی‌های کافئین دار نزدیک زمان خواب

2) اجتناب از ورزش و فعالیت بدنی زیاد نزدیک به خواب

3) به حداقل رساندن وقت صرف شده روی تخت خود در زمانی که قصد خوابیدن ندارید مانند تماشای تلویزیون یا وب گردی در موبایل

اگر یک اختلال روانشناختی یا پزشکی زمینه‌ای در بی خوابی شما نقش داشته باشد، دریافت درمان مناسب برای آن می‌تواند مشکلات خواب را کاهش دهد.

داروهای بی خوابی

یک نمونه از داروهای بدون نسخه (OTC) که می‌تواند برای خواب استفاده شود، گروهی از آنتی هیستامین‌ها مانند دیفن هیدرامین (بنادریل) است. البته داروهایی از این قبیل می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند، خصوصاً اگر طولانی مدت استفاده شوند، بنابراین مهم است که قبل از شروع مصرف داروی OTC برای بی خوابی، با پزشک مشورت کنید. داروهای تجویزی که ممکن است برای درمان بی خوابی استفاده شود شامل موارد زیر است:

1. 1. Eszopiclone (Lunesta)
2. 2. Zolpidem (Ambien)

درمان بی خوابی با داروهای گیاهی

در طب سنتی گیاهان دارویی متعددی برای درمان مشکلات خواب معرفی شده است که از آن جمله می‌توان به سنبل الطیب، بابونه، اسطوخودوس، گل ساعتی، گل گاوزبان، گل راعی و بادرنجبویه اشاره کرد.

بابونه:

گیاه بابونه معمولاً به عنوان یک آرامبخش یا خواب‌آور ملایم در نظر گرفته می‌شود. بابونه سیستم عصبی را تسکین می‌دهد و در کنترل اضطراب، کاهش استرس و درمان افسردگی که از عوامل بی خوابی است، موثر می‌باشد.‏ اثرات آرامبخشی بابونه به یک آنتی اکسیدان به نام آپی ژنین نسبت داده می‌شود که به وفور در آن وجود دارد. آپی ژنین به گیرنده‌های خاصی در مغز متصل می‌شود که می‌تواند اضطراب را کاهش دهد و خواب را شروع کند.

سنبل الطیب:

تنظیم خواب و درمان بی‌خوابی از مهم‌ترین و شناخته شده‌ترین خواص درمانی سنبل الطیب است. این گیاه اثر درمانی موثری در افرادی ‏دارد که دارای درجات مختلفی از بیماری بی‌خوابی هستند‏ و زمان مورد نیاز برای به ‌خواب رفتن را کاهش و کیفیت خواب را ارتقا می‌دهد. خواص این گیاه در درمان بی‌خوابی را ‏می‌توان به تاثیر آن در افزایش گاما آمینو اسید بوتیریک (‏GABA‏) نسبت داد. ‏GABA‏ یک انتقال دهنده عصبی در دستگاه عصبی ‏مرکزی است که عملکرد نورون‌های عصبی را کاهش می‌دهد و مانع از رسیدن پیام‌های استرس‌زا به مغز می‌شود، همچنین ‏GABA‏ ‏خواب آور نیز است.

‏

اسطوخودوس:

استفاده از اسطوخودوس، یک درمان گیاهی تایید شده و بی‌خطر برای کاهش اضطراب، افسردگی، استرس و رفع مشکل بی خوابی است. ترکیبات موجود در اسانس این گیاه، باعث تحریک انتقال دهنده‌های عصبی می‌شود و ترشح هورمون‌هایی که استرس اضافی را در ‏بدن مهار می‌کنند، افزایش می‌دهد‎.‎‏ ‏نتایج یک مطالعه بر روی 67 زن مبتلا به بی خوابی، کاهش ضربان قلب و بهبود خواب بعد از 20 دقیقه استنشاق اسطوخودوس را نشان داد.

بادرنجبویه:

بادرنجبویه خاصیت آرامبخش دارد و مفرح و نشاط‌آور و استفاده از فرآورده‌های طبیعی آن در درمان مشکلات خواب بسیار موثراست‏. این گیاه توسط کمیسیون ‏E، به عنوان درمانی برای عصبی شدن و بی‌خوابی تأیید شده است‏. همچنین این گیاه به از بین بردن افسردگی، نگرانی، بی‌قراری و تسکین سردردهای عصبی کمک می‌کند.

گل ساعتی:

گل ساعتی خاصیت خواب‌آور دارد و برای درمان اختلالات خواب، رفع بد خوابی و بیداری‌های مکرر در طول ‏خواب و درمان بی‌خوابی‌های‌ ناشی از نگرانی روانی و کار زیاد  تجویز می‌شود. از آنجایی که این گیاه، مخدر و اعتیاد آور نیست و ‏هیچ گونه اثر وابسته کننده ندارد، گزینه خوبی برای درمان مشکلات ‌خواب است.‏

رازک:

رازک دارای موادی است که فعالیت‌ها و دمای بدن را کاهش و به دنبال آن ماده کتامین را افزایش می‌دهد. در نتیجه فرآورده‌های دارویی تولید شده از آن برای رفع مشکلات خواب بسیار ‏مفید هستند. استفاده از این گیاه می‌تواند باعث افزایش مدت زمان خواب شود و اثری ‏مشابه داروی زولپیدم (یا همان امبین) دارد‎.‎ همچنین رازک خاصیت آرامبخش دارد و از آن برای کاهش اضطراب، درمان بیش فعالی، بی‌قرای و تحریک پذیری عصبی استفاده ‏می‌شود. ‏

علف چای:

علف چای حاوی ترکیباتی است که مقدار ملاتونین (ناقل عصبی خواب) را در بدن افزایش می‌دهد و به درمان مشکلات خواب ‏از جمله بی‌خوابی‌های شبانه کمک می‌کند. علاوه بر این فرآورده‌های طبیعی علف چای در کاهش اضطراب و بهبود خلق و خو ‏موثر هستند و خاصیت آرامبخش دارند.‏

گل گاوزبان:

گل گاوزبان به عنوان یک مکمل مناسب برای درمان بی‌خوابی‌های شبانه ناشی از استرس، رفع اضطراب و افسردگی تجویز ‏می‎شود. این گیاه حواس پنجگانه را تقویت می‌کند و استفاده از آن در درمان بیش فعالی، آلزایمر، تقویت روحیه و افزایش ‏نشاط نیز موثر است.‏

سخن پایانی

امروزه شرکت‌های داروسازی از این گیاهان، فرآورده‌‎هایی دارویی را به شکل‌های رایج  قرص و شربت تولید کرده‌اند. ‏”نسخه اول” به شما کمک می‌کند که ضمن به دست آوردن اطلاعات درباره دلایل و عوارض بی‌خوابی و درمان آن ‏با کمک گیاهان دارویی، با مقایسه داروهای موجود در بازار، انتخاب آگاهانه‌ای برای رفع مشکل خود داشته باشید.

منبع:

https://www.healthline.com/nutrition/teas-that-help-you-sleep#The-bottom-line

سیستم ایمنی بدن شامل چیست

سیستم ایمنی بدن شما شامل اندام‌های زیر است:

۱) طحال

۲) لوزه‌ها

۳) مغز استخوان

۴) گره‌های لنفاوی

این اندام‌ها لنفوسیت‌ها را می‌سازند و آزاد می‌کنند. اینها گلبول‌های سفید خون هستند که به عنوان سلول‌های B و T طبقه‌بندی می‌شوند. این سلول‌ها با مهاجمان به نام آنتی ژن‌ها مبارزه می‌کنند. سلول‌های B آنتی بادی‌های خاص بیماری را که بدن شما تشخیص می‌دهد، آزاد می‌کنند. سلول‌های T سلول‌های خارجی یا غیرطبیعی را از بین می‌برند. نمونه‌هایی از آنتی ژن‌هایی که سلول‌های B و T شما ممکن است برای از بین بردن آنها لازم باشد عبارتند از:

۱) باکتری‌ها

۲) ویروس‌ها

۳) سلول‌های سرطانی

اختلالات سیستم ایمنی و ضعف سیستم ایمنی بدن توانایی دفاع از خود در برابر این آنتی ژن‌ها را مختل می‌کند.

انواع مختلف اختلالات نقص ایمنی کدامند؟

بیماری نقص ایمنی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به درستی کار نکند. اگر با کمبود به دنیا آمده‌اید یا علت ژنتیکی وجود دارد، به آن بیماری نقص ایمنی اولیه گفته می‌شود. بیش از ۱۰۰ اختلال نقص ایمنی اولیه وجود دارد. نمونه‌هایی از اختلالات نقص ایمنی اولیه عبارتند از:

۱) نقص ایمنی متغیر متداول (CVID)

۲) X-linked agammaglobulinemia

۳) نقص ایمنی ترکیبی شدید (SCID) که به عنوان آلیمفوسیتوز شناخته می‌شود

اختلالات نقص ایمنی ثانویه زمانی اتفاق می‌افتد که یک منبع خارجی مانند یک ماده شیمیایی سمی یا عفونت به بدن شما حمله کند. موارد زیر می‌تواند باعث اختلال نقص ایمنی ثانویه شود:

۱) سوختگی شدید

۲) شیمی درمانی

۳) تابش – تشعشع

۴) دیابت

۵) سوء تغذیه

نمونه‌هایی از اختلالات نقص ایمنی ثانویه عبارتند از:

۱) ایدز

۲) سرطان‌های سیستم ایمنی بدن مانند سرطان خون

۳) بیماری‌های پیچیده سیستم ایمنی مانند هپاتیت ویروسی

۴) مولتیپل میلوما (سرطان سلول‌های پلاسما که آنتی بادی تولید می‌کنند)

چه کسانی در معرض سیستم ایمنی بدن ضعیف هستند؟

افرادی که سابقه خانوادگی اختلالات نقص ایمنی اولیه دارند، خطر ابتلا به اختلالات اولیه در آنها بیش از حد طبیعی است. هر چیزی که سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف کند، می‌تواند منجر به اختلال نقص ایمنی ثانویه شود. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض مایعات بدن آلوده به HIV یا برداشتن طحال می‌تواند از علل آن باشد. برداشتن طحال ممکن است به دلیل شرایطی مانند سیروز کبدی، کم خونی سلول داسی شکل یا ضربه به طحال ضروری باشد.

پیری همچنین سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف می‌کند. با افزایش سن، برخی از اندام‌های تولید کننده گلبول های سفید کوچک می‌شوند و تعداد کمتری از آنها تولید می‌شوند. پروتئین‌ها برای ایمنی بدن شما مهم هستند. پروتئین کافی در رژیم شما نمی‌تواند سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف کند. بدن شما همچنین هنگام خواب پروتئین‌هایی تولید می‌کند که به بدن در مبارزه با عفونت کمک می‌کند. به همین دلیل، کمبود خواب از قدرت ایمنی بدن شما می‌کاهد. سرطان‌ها و داروهای شیمی درمانی نیز می‌توانند از ایمنی بدن شما بکاهند.

بیماری‌ها و شرایط زیر با اختلالات نقص ایمنی اولیه مرتبط است:

۱) آتاکسی-تلانژکتازی

۲) سندرم Chediak-Higashi

۳) بیماری نقص ایمنی ترکیبی

۴) هیپوگاماگلوبولینمی

۵) سندرم ویسکوت-آلدریچ

علائم اختلال نقص ایمنی

هر اختلال علائم منحصر به فردی دارد که می تواند مکرر یا مزمن باشد. برخی از این علائم شامل موارد زیر باشد:

۱) عفونت‌های سینوسی

۲) سرماخوردگی

۳) اسهال

۴) ذات‌الریه

اگر این مشکلات به درمان پاسخ ندهند یا با گذشت زمان کاملاً بهبود نیابید، پزشک ممکن است شما را برای یک اختلال نقص ایمنی آزمایش کند.

۱) از شما در مورد سابقه پزشکی خواهد پرسید

۲) معاینه بدنی انجام می دهد

۳) تعداد گلبول‌های سفید خون شما را آزمایش می‌کند

۴) سطح ایمونوگلوبولین را تعیین می‌کند

واکسن‌ها می توانند پاسخ سیستم ایمنی بدن شما را در آزمایش تست آنتی بادی آزمایش کنند. پزشک به شما واکسن می‌دهد. سپس خون شما را برای پاسخ آن به واکسن چند روز یا چند هفته بعد آزمایش می‌کنند. اگر اختلال نقص ایمنی نداشته باشید، سیستم ایمنی بدن آنتی بادی‌هایی برای مقابله با ارگانیسم‌های موجود در واکسن تولید می‌کند. اگر آزمایش خون آنتی بادی را نشان ندهد، ممکن است اختلال داشته باشید.

چگونه اختلالات نقص ایمنی درمان می‌شود؟

درمان هر اختلال نقص ایمنی به شرایط خاص بستگی دارد. به عنوان مثال، ایدز چندین عفونت مختلف ایجاد می‌کند. پزشک برای هر عفونت دارو تجویز می‌کند و در صورت لزوم ممکن است برای درمان و عفونت HIV به شما ضد ویروس تجویز شود. درمان اختلالات

نقص ایمنی معمولاً شامل آنتی بیوتیک و درمان ایمونوگلوبولین است. داروهای ضد ویروسی دیگر، آمانتادین و آسیکلوویر یا دارویی به نام اینترفرون برای درمان عفونت‌های ویروسی ناشی از اختلالات نقص ایمنی استفاده می‌شود. اگر مغز استخوان شما به اندازه کافی لنفوسیت تولید نمی‌کند، پزشک شما ممکن است پیوند مغز استخوان (سلول بنیادی) را تجویز کند.

چگونه می‌توان از اختلالات نقص ایمنی جلوگیری کرد؟

اختلالات نقص ایمنی اولیه قابل کنترل و درمان است اما نمی‌توان از بروز آنها جلوگیری کرد. از چندین روش می‌توان از اختلالات ثانویه جلوگیری کرد. خواب برای یک سیستم ایمنی سالم بسیار مهم است. طبق کلینیک مایو، بزرگسالان تقریباً به هشت ساعت خواب شبانه نیاز دارند. همچنین اگر سیستم ایمنی بدن شما به درستی کار نمی‌کند، باید از افراد بیمار دور بمانید. اگر به بیماری نقص ایمنی مسری مانند ایدز مبتلا هستید، می‌توانید با انجام یک رابطه جنسی ایمن و عدم اشتراک مایعات بدنی با افراد آلوده، دیگران را سالم نگه دارید.

راه‌هایی برای تقویت سیستم ایمنی بدن:

چند تغییر در شیوه زندگی و عادت های جدید می‌توانند سیستم ایمنی بدن را قوی و سالم نگه دارند:

۱) رژیم غذایی متعادل:

غذاهای گیاهی مانند میوه‌ها، سبزیجات، آجیل‌ها و حبوبات سرشار از مواد مغذی و آنتی اکسیدان هستند که ممکن است در مقابل عوامل بیماری‌زا از شما محافظت کنند. آنتی اکسیدان‌های موجود در این غذاها با مقابله با ترکیبات ناپایدار موسوم به رادیکال‌های آزاد به کاهش التهاب کمک می‌کنند که در صورت تجمع در بدن در سطوح بالا باعث التهاب می‌شود.

در همین حال، فیبر موجود در غذاهای گیاهی میکروبیوم روده یا جامعه باکتری‌های سالم روده شما را تغذیه می‌کند. یک میکروبیوم روده قوی می‌تواند ایمنی شما را بهبود بخشد و به شما در جلوگیری از ورود عوامل بیماری‌زای مضر از طریق دستگاه گوارش به بدن کمک کند. علاوه بر این، میوه ها و سبزیجات سرشار از مواد مغذی مانند ویتامین C هستند که ممکن است مدت زمان سرماخوردگی را کاهش دهد.

۲) خواب کافی:

در حقیقت، خواب ناکافی یا بی کیفیت با حساسیت بالاتر به بیماری ارتباط دارد. در یک مطالعه که بر روی ۱۶۴ فرد بزرگسال سالم انجام شد، کسانی که هر شب کمتر از ۶ ساعت می‌خوابند، بیشتر از کسانی که هر شب ۶ ساعت یا بیشتر می‌خوابند، سرما می‌خورند. همچنین، ممکن است در هنگام بیماری بیشتر بخوابید تا به سیستم ایمنی بدن خود اجازه مبارزه بهتر با بیماری را بدهید. بزرگسالان باید هر شب ۷ ساعت یا بیشتر بخوابند، در حالی که نوجوانان به ۸-۱۰ ساعت و کودکان و نوزادان خردسال تا ۱۴ ساعت خواب نیاز دارند. اگر در خوابیدن مشکل دارید، سعی کنید مدت زمان نگاه کردن به صفحه نمایش را یک ساعت قبل از خواب محدود کنید، زیرا نور آبی که از تلفن، تلویزیون و رایانه شما ساطع می‌شود، می‌تواند ریتم شبانه‌روزی یا چرخه خواب طبیعی بدن شما را مختل کند.

۳) ورزش منظم:

اگرچه ورزش شدید طولانی مدت می‌تواند سیستم ایمنی بدن شما را سرکوب کند، اما ورزش متوسط آن را تقویت کند.

۴) شستن مکرر دست‌ها

۵) وزن متعادل

۶) دوری از دخانیات

۷) کاهش استرس:

رفع استرس و اضطراب کلید سلامتی در ایمنی بدن است. استرس طولانی مدت باعث ایجاد التهاب و همچنین عدم تعادل در عملکرد سلول‌های ایمنی می‌شود. فعالیت‌هایی که به شما کمک می‌کنند استرس خود را کنترل کنید شامل مراقبه، ورزش، یوگا و سایر اقدامات ذهن آگاهی است.

۸) مصرف مکمل پروبیوتیک:

غذاهای تخمیر شده غنی از باکتری های مفیدی به نام پروبیوتیک هستند که دستگاه گوارش را پر می‌کنند. این غذاها شامل ماست و کفیر است.

۹) استفاده از شکر محدود شود:

تحقیقات نشان می‌دهد که قندها و کربوهیدرات‌های تصفیه شده به طور مستقیم در اضافه وزن و چاقی نقش دارند. چاقی نیز ممکن است خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد. جلوگیری از مصرف قند می‌تواند باعث کاهش التهاب و کاهش وزن شود، بنابراین خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن سلامتی مانند دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد. شما باید تلاش کنید مصرف قند خود را به کمتر از ۵ درصد کالری روزانه خود محدود کنید. این مقدار برای کسی که رژیم ۲۰۰۰ کالری دارد تقریباً ۲ قاشق غذاخوری (۲۵ گرم) شکر است.

۱۰) مایعات کافی بنوشید:

آبرسانی لزوماً شما را در برابر میکروب‌ها و ویروس ها محافظت نمی‌کند، اما جلوگیری از کمبود آب برای سلامت کلی شما مهم است. کمبود آب بدن می‌تواند باعث سردرد شود و مانع عملکرد مناسب جسمی، تمرکز، هضم غذا و عملکرد قلب و کلیه شود. این عوارض می‌تواند حساسیت به بیماری را افزایش دهد. برای جلوگیری از کم آبی بدن، باید روزانه مایعات کافی بنوشید تا ادرار زرد کم رنگ شود. در حالی که چای نیز آبرسانی می‌کند، بهتر است مصرف آب میوه و چای شیرین را به دلیل محتوای قند بالا محدود کنید.  لازم به ذکر است که افراد مسن تمایل به نوشیدن را از دست می‌دهند، زیرا بدن آنها به اندازه کافی عطش را نشان نمی‌دهد. بزرگترها حتی اگر احساس تشنگی نکنند باید مرتباً بنوشند.

۱۱) چربی‌های سالم بیشتری بخورید:

چربی‌های سالم، مانند چربی‌های موجود در روغن زیتون و ماهی آزاد، ممکن است با کاهش التهاب، پاسخ ایمنی بدن شما را به عوامل بیماری زا افزایش دهند.

12) مکمل‌های مناسب مصرف کنید:

برخی مطالعات نشان می دهد که مکمل‌های زیر ممکن است پاسخ ایمنی عمومی بدن شما را تقویت کنند

۱) ویتامین C: طبق بررسی انجام شده در بیش از ۱۱۰۰۰ نفر، مصرف ۱۰۰۰-۲۰۰۰ میلی گرم ویتامین C در روز، مدت زمان سرماخوردگی را در بزرگسالان ۸٪ و در کودکان ۱۴٪ کاهش داد.

۲) ویتامین D: کمبود ویتامین D ممکن است احتمال بیمار شدن شما را افزایش دهد، بنابراین مصرف مکمل ممکن است این اثر را خنثی کند.

۳) روی: در یک بررسی در ۵۷۵ فرد مبتلا به سرماخوردگی، مصرف بیش از ۷۵ میلی گرم زینک در روز مدت زمان سرماخوردگی را ۳۳٪ کاهش داد.

۴) سیر: یک مطالعه ۱۲ هفته‌ای روی ۱۴۶ نفر نشان داد که مصرف مکمل سیر بروز سرماخوردگی را حدود ۳۰٪ کاهش داد. با این حال، تحقیقات بیشتری لازم است.

بیشتر بدانید: درمان ضعف سیستم ایمنی بدن با داروهای گیاهی و مکمل‌های غذایی

منابع:

https://www.healthline.com/health/immunodeficiency-disorders#prevention

https://www.healthline.com/nutrition/how-to-boost-immune-health#3.-Eat-more-healthy-fats

سنگ کلیه چیست

سنگ کلیه توده‌های جامدی است که از کریستال (crystals) ساخته شده‌اند و معمولاً از کلیه شما نشات می‌گیرند. سنگ‌های کلیه می‌توانند در هرجای دستگاه ادراری از قبیل موارد زیر، ایجاد شوند:

۱) کلیه‌ها

۲) مثانه

۳) مجرای ادراری

دلایل ایجاد سنگ کلیه با توجه به نوع سنگ متفاوت است. این سنگ‌ها در داخل کلیه تشکیل می‌شوند اما می‌توانند از جایشان حرکت کنند و به سایر بخش‌های دستگاه ادراری بروند. سنگ کلیه اندازه‌های مختلفی دارد. برخی بسیار کوچک و بعضی از سنگ‌های کلیه ممکن است آن‌قدر بزرگ شوند که تمام فضای کلیه را اشغال کنند.

انواع سنگ کلیه

۱)سنگ‌های کلسیمی: این سنگ‌ها متداول‌ترین انواع سنگ کلیه هستند. خوردن غذاهای غنی از اگزالات کمتر می‌تواند خطر ابتلا به این نوع سنگ را کاهش دهد. غذاهای دارای اگزالات بالا عبارتند از:

۱) چیپس سیب زمینی

۲) بادام زمینی

۳) شکلات

۴) چغندر

۵) اسفناج

با این حال، حتی اگر برخی از سنگ‌های کلیه از کلسیم ساخته شده باشند، دریافت کلسیم کافی در رژیم غذایی می‌تواند از تشکیل سنگ جلوگیری کند.

۲) سنگ‌های اسید اوریک: این نوع سنگ کلیه در مردان بیشتر از زنان دیده می‌شود. این عوارض می‌توانند در افراد مبتلا به نقرس یا کسانی که شیمی درمانی می‌کنند، رخ دهند. این نوع سنگ در صورت اسیدی بودن ادرار ایجاد می‌شود. یک رژیم غذایی غنی از پورین می‌تواند سطح اسیدی ادرار را افزایش دهد. پورین ماده‌ای بی‌رنگ در پروتئین‌های حیوانی است، مانند ماهی، صدف و گوشت.

۳) سنگ‌های استروویتی (Struvite): این نوع سنگ بیشتر در زنان مبتلا به عفونت ادراری (UTI) یافت می‌شود. این سنگ‌ها می‌توانند بزرگ باشند و باعث انسداد ادرار شوند. آنها در نتیجه عفونت کلیه ایجاد می‌شوند. درمان عفونت زمینه‌ای می‌تواند از ایجاد سنگ‌های استروویت جلوگیری کند.

۴) سنگ کلیه سیستین: سنگ سیستین نادر است. این نوع سنگ کلیه در مردان و زنان مبتلا به اختلال ژنتیکی کیستینوریا (cystinuria) رخ می‌دهد.

عوامل خطر برای سنگ کلیه

بزرگ‌ترین عامل خطر ایجاد سنگ کلیه، تولید کمتر از یک  لیتر ادرار در روز است. به همین دلیل سنگ کلیه در نوزادان نارس که مشکلات کلیوی دارند شایع است. عوامل مختلف می‌توانند خطر ابتلا به سنگ را افزایش دهند. در ایالات متحده، افراد سفید پوست بیشتر از افراد سیاه پوست دچار سنگ کلیه می‌شوند. رابطه جنسی نیز نقش دارد. براساس موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK)، مردان بیش از زنان دچار سنگ کلیه می‌شوند. سابقه داشتن سنگ کلیه می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. داشتن سابقه خانوادگی سنگ کلیه نیز چنین است.

سایر عوامل خطر عبارتند از:

۱) کمبود آب بدن

۲) چاقی

۳) یک رژیم غذایی با مقادیر بالای پروتئین، نمک یا گلوکز

۴) بیماری‌های التهابی روده که جذب کلسیم را افزایش می‌دهد

۵) مصرف داروهایی مانند ادرارآورهای تریامترن، داروهای ضد تشنج و داروهای ضد اسید بر پایه کلسیم

علائم سنگ کلیه

مهمترین علامت سنگ کلیه، درد شدیدی است که ایجاد می‌کند. به این درد شدید کولیک کلیوی گفته می‌شود. ممکن است از یک طرف کمر یا شکم خود درد داشته باشید. در مردان، درد ممکن است به ناحیه کشاله ران منتقل شود. درد قولنج کلیه می‌آید و می رود، اما می‌تواند شدید باشد.

سایر علائم سنگ کلیه شامل موارد زیر است:

۱) وجود خون در ادرار (ادرار قرمز، صورتی یا قهوه‌ای)

۲) استفراغ

۳) حالت تهوع

۴) تغییر رنگ و بوی بد ادرار

۵) لرز

۶) تب

۷) نیاز مکرر و فوری به ادرار

۸) کم کم خارج شدن ادرار

البته در مورد سنگ کلیه کوچک، ممکن است با عبور سنگ از مجاری ادراری، درد و علائمی نداشته باشید.

چرا سنگ کلیه می‌تواند یک مشکل باشد

سنگ‌ها همیشه در کلیه نمی‌مانند. بعضی اوقات از کلیه به حالب منتقل می‌شوند. مجاری ادرار کوچک و ظریف هستند و ممکن است سنگ‌ها خیلی بزرگ باشند تا بتوانند به راحتی از حالب (ureter) به مثانه منتقل شوند. عبور سنگ از داخل حالب (ureter) می‌تواند باعث اسپاسم و تحریک حالب (ureter) و ظاهر شدن خون در ادرار شود. گاهی سنگ‌ها مانع جریان ادرار می‌شوند. به این عمل انسداد ادرار گفته می‌شود. انسداد ادرار می‌تواند منجر به عفونت کلیه و آسیب کلیه شود.

تشخیص سنگ کلیه

تشخیص سنگ کلیه نیاز به ارزیابی کامل سابقه سلامتی و معاینه فیزیکی دارد. سایر آزمایشات عبارتند از:

۱) آزمایش خون برای کلسیم، فسفر، اسید اوریک و الکترولیت‌ها

۲) نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین برای ارزیابی عملکرد کلیه‌ها

۳) تجزیه و تحلیل ادرار برای بررسی باکتری‌ها، خون و سلول‌های سفید

۴) بررسی سنگ‌های رد شده برای تعیین نوع آنها

درمان سنگ کلیه

نحوه درمان با توجه به نوع سنگ تنظیم می‌شود. اولین راه درمان سنگ کلیه نوشیدن شش تا هشت لیوان آب در روز است که باعث افزایش جریان ادرار می‌شود. همچنین افرادی که کمبود آب بدن دارند یا حالت تهوع و استفراغ شدید دارند ممکن است به مایعات داخل وریدی (intravenous ) نیاز داشته باشند.

سایر گزینه‌های درمانی عبارتند از:

۱) دارو: تسکین درد ممکن است به داروهای مخدر نیاز داشته باشد و وجود عفونت نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارد. این داروها عبارتند از:

• آلوپورینول (Zyloprim) برای سنگ‌های اسید اوریک
• دیورتیک‌های تیازید (thiazide diuretics) برای جلوگیری از تشکیل سنگ‌های کلسیم
• سدیم بیکربنات (sodium bicarbonate) یا سدیم سیترات برای کمتر شدن اسید
• محلول‌های فسفر (phosphorus solutions) برای جلوگیری از تشکیل سنگ‌های کلسیم
• ایبوپروفن (Advil) برای درد
• استامینوفن (Tylenol) برای درد
• ناپروکسن سدیم (Aleve) برای درد

۲) سنگ شکنی: سنگ شکنی با استفاده از امواج صوتی، سنگ‌های بزرگ را می‌شکند تا بتوانند سنگ‌ها به راحتی به مثانه منتقل شوند. این روش ممکن است ناخوشایند باشد و به بیهوشی سبک نیاز داشته باشد. می تواند باعث کبودی در شکم و کمر و خونریزی در اطراف کلیه شود.

۳) جراحی: یک جراح سنگ‌ها را از طریق یک برش کوچک در پشت شما برمی دارد. افراد زیر ممکن است به این روش نیاز داشته باشد:

_ سنگ باعث انسداد و عفونت شود یا به کلیه‌ها آسیب رساند

_ سنگ خیلی بزرگ شده باشد

_ درد غیر قابل کنترل باشد

۴) اورتروسکوپی (Ureteroscopy): هنگامی که سنگ در حالب یا مثانه گیر می‌کند، ممکن است پزشک شما از ابزاری به نام اورتروسکوپ برای برداشتن آن استفاده کند. یک سیم کوچک با یک دوربین متصل به مجرای ادرار وارد می‌شود و به مثانه منتقل و به این وسیله سنگ از مثانه خارج می‌گردد. سپس سنگ برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می‌شود.

پیشگیری از سنگ کلیه

آبرسانی مناسب یک اقدام پیشگیرانه کلیدی است. افزایش میزان ادرار دفع شده به سلامت کلیه‌ها کمک می‌کند. همچنین می‌توانید آب زنجبیل، نوشابه لیمو و آب میوه را جایگزین آب کنید تا به شما در افزایش مایعات کمک کند. خوردن غذاهای غنی از اگزالات به میزان متوسط، کاهش مصرف نمک و پروتئین‌های حیوانی نیز می‌تواند خطر ابتلا به سنگ کلیه را کاهش دهد. پزشک شما ممکن است داروهایی برای جلوگیری از تشکیل سنگ‌های کلسیم و اسید اوریک تجویز کند.

درمان خانگی سنگ کلیه با مواد طبیعی

نوشیدن مایعات فراوان قسمت مهمی در دفع سنگ کلیه و جلوگیری از تشکیل سنگ های جدید است. مایعات نه تنها سموم را دفع می‌کند، بلکه به حرکت سنگ و شن از طریق مجاری ادراری نیز کمک می‌نماید. اگرچه ممکن است آب به تنهایی کافی باشد، اما افزودن برخی مواد خاص نیز می‌تواند مفید باشد. قبل از شروع به استفاده از روش‌های درمان خانگی حتما با پزشک خود صحبت کنید. همچنین اگر باردار یا شیرده هستید، از استفاده از روش‌های درمانی خودسرانه خودداری کنید. چرا که ممکن است که یک آب میوه به سلامت کودک یا مادر آسیب برساند.

۱) آب:

هنگام عبور سنگ، بالا بردن آب مصرفی می‌تواند به سرعت بخشیدن روند دفع سنگ کمک کند. به رنگ ادرار خود توجه کنید. باید روشن یا زرد کم رنگ باشد. ادرار زرد تیره نشانه کم آبی بدن است.

۲) آب لیمو:

می توانید لیموترش‌های تازه را فشرده و هر چند وقت بار که دوست دارید به آب خود اضافه کنید. لیموها حاوی سیترات هستند که ماده شیمیایی است و از تشکیل سنگ‌های کلسیم جلوگیری می‌کند. سیترات همچنین می‌تواند سنگ‌های کوچک را تجزیه کند و به آنها اجازه می‌دهد تا راحت‌تر عبور کنند.

۳) آب ریحان:

ریحان حاوی اسید استیک است که به تجزیه سنگ کلیه و کاهش درد کمک می‌کند. همچنین پر از مواد مغذی است. این دارو به طور سنتی برای اختلالات گوارشی و التهابی استفاده می‌شود. آنتی اکسیدان‌ها و عوامل ضد التهابی در آب ریحان وجود دارد و ممکن است به حفظ سلامت کلیه کمک کند. برای تهیه چای از برگ‌های ریحان تازه یا خشک استفاده کنید و روزانه چندین فنجان بنوشید یا اینکه آب آن را مصرف کنید. نباید بیش از ۶ هفته از آب ریحان دارویی استفاده کنید. استفاده طولانی مدت ممکن است باعث کاهش قند خون، افت فشار و  افزایش خونریزیر شود:

۴) سرکه سیب:

سرکه سیب حاوی اسید استیک است. اسید استیک به حل شدن سنگ کلیه‌ها کمک می‌کند. سرکه سیب علاوه بر کمک به دفع سنگ از کلیه‌ها، می‌تواند درد ناشی از سنگ را تسکین دهد. فواید بی‌شمار دیگری برای سرکه سیب برای سلامتی وجود دارد. یک مطالعه آزمایشگاهی نشان داد که سرکه سیب در کمک به کاهش تشکیل سنگ کلیه موثر است، اگرچه مطالعات بیشتری لازم است. اما به دلیل مزایای بیشمار سلامتی دیگر، احتمالاً خطر کمی وجود دارد. برای بهره‌مندی از این فواید، ۲ قاشق غذاخوری سرکه سیب را به آب اضافه کنید. این مخلوط را در طول روز بنوشید. همچنین می‌توانید از آن روی سالادها به صورت مستقیم استفاده کنید یا آن را به سس سالاد مورد علاقه خود اضافه کنید. در صورت مصرف مقادیر بیشتر، سرکه سیب می‌تواند منجر به کاهش سطح پتاسیم و پوکی استخوان شود. همچنین اگر موارد زیر را مصرف می‌کنید از مصرف سرکه سیب خوداری نمایید:

_ انسولین

_ دیگوکسین (دیگوکس)

_ داروهای ادرارآور مانند اسپیرونولاکتون (آلداکتون)

۵) آب کرفس:

تصور می‌شود که آب کرفس سموم موثر در تشکیل سنگ کلیه را دفع می‌کند و مدتهاست که در طب سنتی استفاده می‌شود. به این منظور آب یک یا چند ساقه کرفس را در طول روز بنوشید. اگر مشکلات زیر را دارید از نوشیدن آب کرفس خودداری کنید:

_ هرگونه اختلال خونریزی

_ فشار خون پایین

_ عمل جراحی

توجه داشته باشید اگر موارد زیر را مصرف می‌کنید نباید آب کرفس را بنوشید:

_ لووتیروکسین (سینتروئید)

_ لیتیوم (لیتان)

_ داروهایی که حساسیت به آفتاب را افزایش می‌دهند مانند ایزوترتینوئین (Sotret)

_ داروهای آرامبخش مانند آلپرازولام (زاناکس)

۶) آب انار:

قرن‌هاست که از آب انار برای بهبود عملکرد کلی کلیه استفاده می‌شود. انار مملو از آنتی اکسیدان است که به سلامت کلیه‌ها کمک می‌کند و ممکن است در جلوگیری از رشد سنگ کلیه نقش داشته باشد. همچنین میزان اسیدیته ادرار شما را کاهش می‌دهد. سطح اسیدیته پایین خطر ابتلا به سنگ کلیه در آینده را کاهش می‌دهد. لازم به ذکر است اگر موارد زیر را مصرف می‌کنید نباید آب انار بنوشید:

_ داروهایی که توسط کبد تغییر می‌یابد

_ داروهای فشار خون مانند کلروتیازید (دیوریل)

_ روزوواستاتین (rosuvastatin)

۷) آب ریشه قاصدک:

ریشه قاصدک مقوی کلیه است و تولید صفرا را تحریک می‌کند. این گیاه به از بین بردن سموم، افزایش میزان ادرار و بهبود هضم غذا کمک می‌کند. قاصدک‌ها دارای ویتامین‌های دی، آ، ب، سی و مواد معدنی مانند پتاسیم، آهن و روی هستند. اگر موارد زیر را مصرف می‌کنید نباید از این گیاه استفاده کنید:

_ رقیق کننده‌های خون

_ آنتی بیوتیک‌ها

_ لیتیوم

_ داروهای ادرارآور، مانند اسپیرونولاکتون (آلداکتون)

قبل از مصرف عصاره ریشه قاصدک با پزشک خود صحبت کنید، زیرا این دارو می تواند با بسیاری از داروها تداخل ایجاد کند.

8) دمنوش برگ گزنه 

از دیگر گیاهان دارویی برای درمان سنگ کلیه می‌توان به برگ گزنه اشاره کرد. به این منظور برگ گزنه را به مدت ۱۰ دقیقه مانند چای دم کنید و بنوشید. روزی دو یا سه بار مصرف دمنوش گزنه به شما در بهبود عفونت سنگ کلیه و مجاری ادرار کمک می کند.

9) جوشانده پوست هندوانه 

خوردن هندوانه برای دفع سنگ کلیه بسیار مفید است. اما برای کسب مزایای بیشتر، پوست هندوانه را بجوشانید و روزانه ۳ یا ۴ مرتبه آب آن را بنوشید.

10) سیاه دانه و عسل 

سیاه دانه با عسل از مفیدترین مواد طبیعی درمان سنگ کلیه است. برای درمان یک قاشق مربا خوری سیاه دانه کوبیده شده را با دو قاشق مرباخوری عسل خوب مخلوط کنید و به مدت دو تا سه ماه هر روز صبحانه میل کنید.

سخن آخر

برای درمان سنگ کلیه می‌توانید از مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تایلنول)، ایبوپروفن (ادویل) یا ناپروکسن (Aleve) استفاده کنید تا درد را کاهش دهید و حتماً درمان را تا زمان عبور سنگ ادامه دهید. از آنجایی که 40 درصد مبتلایان به اولین حمله سنگ کلیه در عرض دو تا سه سال دچار یک حمله مجدد می‌شوند و 75 درصد مبتلایان در عرض هفت تا 10 سال دچار سنگ کلیه می‌شوند پیش‌گیری مهم‌ترین درمان است. برای پیشگیری و درمان شما می‌توانید از داروهای گیاهی و درمان‎‌های طبیعی کمک بگیرید. ما در داروخانه آنلاین نسخه اول با معرفی و مقابیسه فرآورده‌های طبیعی موجود در بازار به شما در انتخاب مناسب‌ترین محصول کمک می‌کنیم. گفتنی است حتما قبل از مصرف داروها یا گیاهان حتماً با پزشک خود صحبت کنید.

منابع:

https://www.healthline.com/health/kidney-stones

https://www.healthline.com/health/kidney-health/home-remedies-for-kidney-stones#horsetail-juice

علل و علائم عفونت ادراری و راه‌های درمان آن

عفونت مجاری ادراری (Urinary Tract Infection: UTI) به علت رشد میکروب‌هایی نظیر باکتری و قارچ در دستگاه ادراری ایجاد می‌شود و در موارد نادر، ویروس‌ها نیز در آن نقش دارند. این بیماری می‌تواند هر قسمتی از دستگاه ادراری را درگیر کند. اما اغلب عفونت‌های ادراری، در دستگاه ادراری تحتانی (مثانه و پیشابراه) دیده می‌شوند. زمانی که عفونت ادراری به موقع و به درستی درمان شود، کمتر باعث ایجاد مشکل می‌شود. اما در صورت درمان نشدن، عفونت دستگاه ادراری باعث مشکلات جدی می‌شود. لذا با توجه به اهمیت این بیماری ما در این مقاله به بررسی علل و علائم آن پرداخته‌ایم و با شرح راه‌های درمان عفونت ادراری و معرفی باکیفیت‌ترین محصولات طبیعی موجود در داروخانه آنلاین نسخه اول به شما در درمان این بیماری یاری می‌رسانیم.

علائم عفونت ادراری

علائم عفونت ادراری بستگی به این دارد که چه بخشی از این دستگاه آلوده باشد و به دو دسته عفونت ادراری تحتانی (عفونت مثانه) و عفونت ادراری فوقانی (عفونت کلیه) تقسیم می‌شود که شامل موارد زیر است:

۱) سوزش ادرار

۲) تکرر ادرار بدون دفع ادرار زیاد

۳) افزایش فوریت ادرار

۴) ادرار خونین

۵) ادراری که شبیه کولا یا چای است

۶) ادراری که بوی شدیدی دارد

۷) درد لگن در زنان

۸) درد مقعدی در مردان

عفونت ادراری دستگاه فوقانی کلیه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر باکتری‌ها از کلیه آلوده به خون منتقل شوند، می‌تواند به طور بالقوه تهدید کننده زندگی باشد. این بیماری که اوروزپسیس نام دارد، به طور خطرناکی فشار خون پایین، شوک و مرگ ایجاد می‌کند. علائم عفونت ادراری دستگاه فوقانی شامل موارد زیر می‌شود:

۱) درد و حساسیت در قسمت فوقانی کمر و پهلوها

۲) لرز

۳) تب

۴) حالت تهوع

۵) استفراغ

علائم عفونت ادراری در مردان

علاوه بر علائم مشترک مشترک بین زنان و مردان، درد رکتوم از علائم عفونت ادراری در مردان است.

علائم عفونت ادراری در زنان

زنان مبتلا به عفونت دستگاه ادراری در قسمت پایین ممکن است درد لگن را تجربه کنند. این علاوه بر علائم شایع دیگر است. علائم عفونت دستگاه فوقانی در زنان و مردان مشابه است.

علائم عفونت ادراری در کودکان

در کودکان خردسال، ممکن است تنها علامت عفونت دستگاه ادراری تب باشد. همچنین بی اشتهایی،  استفراغ، خواب زیاد، بی اختیاری ادرار و یا نشانه‌های یرقان از دیگر علائم است. به یاد داشته باشید در کودکان، عفونت‌های دستگاه ادراری با ریفلاکس مثانه به حالب (حرکت‌های غیرطبیعی ادرار از مثانه به حالب‌ها یا کلیه‌ها) و یبوست ارتباط دارد و هنگامی که عفونت دستگاه ادراری با تب همراه باشد، عفونت دستگاه ادراری فوقانی تلقی می‌گردد.

درمان عفونت ادراری

درمان عفونت ادراری بستگی به علت آن دارد. پزشک با استفاده از نتایج آزمایش تجویز شده می‌تواند ارگانیسم ایجاد کننده عفونت را تشخیص دهد. در بیشتر موارد، علت آن باکتری است. عفونت ادراری ناشی از باکتری با آنتی بیوتیک درمان می‌شود.

داروی عفونت ادراری

نوع داروی آنتی بیوتیکی که برای درمان عفونت ادراری باکتریایی استفاده می‌شود معمولاً به قسمت مربوط به دستگاه ادراری بستگی دارد. عفونت ادراری دستگاه تحتانی معمولاً با آنتی بیوتیک خوراکی قابل درمان است. عفونت ادراری دستگاه فوقانی به آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی نیاز دارد. این آنتی بیوتیک‌ها مستقیماً وارد رگ‌های می‌شوند. گاهی اوقات، باکتری‌ها به آنتی بیوتیک‌ها مقاومت می کنند. برای کاهش خطر مقاومت آنتی بیوتیکی، پزشک احتمالاً شما را در کوتاه‌ترین دوره درمانی ممکن قرار می‌دهد. درمان به طور معمول بیشتر از  یک هفته طول نمی‌کشد.

روش های درمانی غیر از آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری باکتریایی در حال بررسی است. عفونت ادراری ویروسی با داروهایی به نام ضد ویروس درمان می‌شود. غالباً، cidofovir ضد ویروسی گزینه‌ای برای درمان عفونت‌های رحمی ویروسی است. عفونت ادراری قارچی نیز با داروهایی به نام ضد قارچ درمان می‌شود.

درمان عفونت ادراری در خانه

هیچ درمان خانگی وجود ندارد که بتواند عفونت ادراری را درمان کند اما مواردی وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند تا داروهای شما بهتر عمل کنند. این داروهای خانگی برای عفونت ادراری، مانند نوشیدن آب بیشتر،  به بدن شما کمک می‌کند تا عفونت را سریع‌تر پاک کند.

۱) زغال اخته: زغال اخته حاوی ماده‌ای است که از اتصال باکتری‌ها به دیواره‌های دستگاه ادراری جلوگیری می‌کند لذا می‌توان با مصرف آن عفونت‌ها را کاهش داد.

۲) نوشیدن مقدار زیادی آب: هرچه بیشتر آب بنوشید، بیشتر ادرار خواهید کرد. دفع ادرار به دفع باکتری‌های مضر از دستگاه ادراری کمک می‌کند.

۳) در صورت نیاز فوراً ادرار کنید: نگه داشتن ادرار یا نادیده گرفتن احساس دفع در ادرار می‌تواند باعث تکثیر باکتری‌ها در دستگاه ادراری شما شود. به عنوان یک قاعده کلی، همیشه هنگامی که احساس تمایل می‌کنید از دستشویی استفاده کنید.

۴) پروبیوتیک مصرف کنید: پروبیوتیک‌ها باعث هضم و ایمنی سالم می‌شوند. همچنین ممکن است در درمان و پیشگیری از عفونت ادراری موثر باشند. با استفاده از عفونت ادراری، باکتری‌های بد جایگزین باکتری‌های خوب به ویژه باکتری‌هایی به نام لاکتوباسیلوس می‌شوند. پروبیوتیک‌ها می‌توانند باکتری‌های خوب را بازیابی کنند.

۵) ویتامین C بیشتری دریافت کنید: افزایش مصرف ویتامین C ممکن است به جلوگیری از عفونت ادراری کمک کند. ویتامین C سیستم ایمنی بدن را تقویت و به اسیدی شدن ادرار کمک می‌کند.

عوارض عفونت ادراری درمان نشده

درمان عفونت مجاری ادراری مهم است و هرچه زودتر درمان شود، بهتر است. UTI های درمان نشده هر چه بیشتر گسترش می‌یابند، شدت بیشتری پیدا می‌کنند. درمان عفونت ادراری معمولاً در دستگاه ادراری تحتانی آسان‌تر است. درمان عفونت مجاری ادراری فوقانی بسیار دشوارتر است و به احتمال زیاد در خون گسترش می‌یابد. اگر مشکوک به UTI هستید، در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید. یک معاینه ساده و آزمایش ادرار یا خون می‌تواند در طولانی مدت شما را از مشکلات زیادی نجات دهد.

تشخیص عفونت ادراری

اگر بر اساس علائم خود مشکوک به UTI هستید، با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک علائم شما را بررسی کرده و معاینه فیزیکی می‌کند. برای تأیید تشخیص عفونت دستگاه ادراری، پزشک باید ادرار شما را از نظر میکروبی آزمایش کند. نمونه ادراری که به پزشک خود می‌دهید نمونه ادراریست که در وسط جریان ادرار شما جمع می‌شود، نه در ابتدا. این کار کمک می‌کند تا از جمع‌آوری باکتری‌ها یا مخمر از روی پوست که می‌تواند نمونه را آلوده کند، جلوگیری شود.

هنگام آزمایش نمونه، پزشک شما به دنبال تعداد زیادی گلبول سفید در ادرار شما خواهد بود که نشان دهنده عفونت است. در صورت مشکوک بودن به ویروس، ممکن است لازم باشد آزمایشات ویژه‌ای انجام شود. ویروس‌ها از علل نادر عفونت ادراری هستند اما در افرادی که پیوند اعضا انجام داده‌اند یا بیماری‌های دیگری دارند که سیستم ایمنی بدن آنها را ضعیف می‌کند، دیده می‌شود. همچنین اگر مشکوک به عفونت ادراری دستگاه فوقانی باشید، ممکن است لازم باشد علاوه بر آزمایش ادرار، آزمایش CBC را نیز انجام دهید.

علل و عوامل خطر عفونت ادراری

هر چیزی که تخلیه مثانه شما را کاهش دهد یا مجاری ادراری را تحریک کند، می‌تواند منجر به عفونت دستگاه ادراری شود. همچنین عوامل زیادی وجود دارد که می تواند شما را در معرض خطر افزایش ابتلا به عفونت مجاری ادرار قرار دهد. این عوامل عبارتند از:

۱) سن: افراد مسن بیشتر به عفونت ادراری مبتلا می‌شوند

۲) سنگ کلیه

۳) UTI قبلی

۴) انسداد یا انسداد مجاری ادراری، مانند بزرگ شدن پروستات، سنگ کلیه و انواع خاصی از سرطان

۵) دیابت که احتمال ابتلای شما به UTI را بیشتر می‌کند

۶) بارداری

۷) ساختارهای ادراری غیرطبیعی از بدو تولد ایجاد شده است

۸) سیستم ایمنی ضعیف

عوامل خطر اضافی عفونت ادراری برای مردان

اکثر عوامل خطر عفونت دستگاه ادراری در مردان همان فاکتورهای مربوط به زنان است. با این حال، بزرگ شدن پروستات یکی از عوامل خطر برای عفونت ادراری است که فقط در مردان وجود دارد.

عوامل خطر اضافی عفونت ادراری برای زنان

عوامل خطر اضافی برای زنان وجود دارد. برخی فاکتورها که زمانی اعتقاد بر این بود که باعث عفونت ادراری در زنان می ‌شود از آن زمان نشان داده شده‌اند که از اهمیت زیادی برخوردار نیستند، مانند بهداشت نامناسب بهداشت حمام.

عفونت ادراری در بارداری

زنانی که باردار هستند و علائم عفونت ادراری دارند باید فوراً به پزشک مراجعه کنند. عفونت ادراری در دوران بارداری می‌تواند باعث فشار خون بالا و زایمان زودرس شود. عفونت ادراری در دوران بارداری نیز به احتمال زیاد به کلیه‌ها سرایت می‌کند.

پیشگیری از عفونت ادراری

برای کمک به جلوگیری از عفونت ادراری مراحل زیر را انجام دهید:

۱) روزانه شش تا هشت لیوان آب بنوشید.

۲) برای مدت طولانی ادرار را نگه ندارید.

۳) در مورد مدیریت هرگونه بی اختیاری ادرار یا مشکلات تخلیه کامل مثانه با پزشک خود صحبت کنید.

به هر حال، عفونت دستگاه ادراری در زنان بسیار بیشتر از مردان اتفاق می افتد و این نسبت ۸:۱ است. این بدان معناست که از هر هشت زن مبتلا به عفونت ادراری، فقط یک مرد مبتلا می‌شود. مراحل خاصی ممکن است به جلوگیری از عفونت مجاری ادراری در زنان کمک کند. برای زنان یائسه، استفاده از استروژن موضعی یا واژینال که توسط پزشک تجویز می‌شود می تواند در پیشگیری از عفونت ادراری موثر باشد. نتایج برخی مطالعات نشان داد که استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک‌ها در بزرگسالان، خطر ابتلا به عفونت مجاری ادراری را کاهش می‌دهد.

سخن پایانی

امروزه استفاده از درمان‌های طبیعی و داروهای گیاهی برای درمان عفونت اداراری به دلیل عوارض جانبی کمتر، توسعه یافته است و افراد زیادی ترجیح می‌دهند فرآورده‌های طبیعی را با داروهای شیمیایی جایگزین کنند. داروهای گیاهی اغلب به شکل قرص عرضه می‌شوند و به عنوان یک دیورتیک ملایم و شستشو دهنده مجاری ادراری، برای درمان عفونت مجاری ادرار، مثانه و کلیه به کار می‌روند. شما در سامانه اطلاع رسانی “نسخه اول” می‌توانید با مقایسه فرآورده‌های موجود در بازار، داروی ‏مناسب خود را انتخاب کنید. ‏ ‏‏

منابع:

https://www.healthline.com/health/urinary-tract-infection-adults#causes-and-risks

9) عمل جراحی

جراحی معمولاً مختص مواردی است که با درمان‌های محافظه کارانه‌تر بهبود نمی‌یابند. مراحل آن شامل تعویض مفصل، لامینکتومی، ترمیم بافت نرم و غضروف و آرتروسکوپی است.

10) اصلاح سبک زندگی

در مورد صدمات یا مشکلات مربوط به استفاده بیش از حد، پزشک ممکن است توصیه کند که به قسمت آسیب دیده بدن تا زمان بهبودی استراحت دهید. اگر آرتروز یا درد عضلانی دیگری دارید، انجام برخی از حرکات کششی و سایر تمرینات تحت نظر یک متخصص طب فیزیکی ممکن است مفید باشد. همچنین گاهی اوقات مفید است که با کسی در مورد درد خود صحبت کنید. درمان شناختی رفتاری (CBT) روش‌هایی را برای کنترل موثرتر درد خود به شما می‌آموزد.

واریس چیست

واریس بیماری شایعی است که در آن رگ‌ها ورم کرده و به طور غیر عادی از زیر سطح پوست نمایان می‌شوند. احتمال ایجاد رگ‌های واریسی در همه سیاهرگ‌ها وجود دارد اما بیشترین مکان ابتلا، اندام‌های پایینی و پاها هستند. این رگ‌ها معمولاً متورم، برجسته، به رنگ بنفش مایل به آبی یا قرمز و اغلب دردناکند. بر طبق آمار، سالانه حدود 25 درصد خانم‌ها و 10 درصد آقایان به واریس مبتلا می‌شوند و علاوه بر ایجاد مشکلات جسمی مثل احساس درد شدید، خستگی یا گرفتگی که به وجود می‌آورد، از نظر ظاهری هم برای فرد مبتلا ناخوشایند است.

علت واریس

بیماری واریس هنگامی ایجاد می‌شود که رگ‌ها به درستی کار نکنند. وریدها دریچه‌های یک طرفه دارند که از جریان خون به سمت عقب جلوگیری می‌کنند. زمانی که این دریچه‌ها از کار می‌افتند، خون شروع به جمع شدن در رگ‌ها می‌کند و در پی آن رگ‌ها بزرگ می‌شوند. برخی از علل واریس عبارتند از:

• بارداری
• یائسگی
• سن بالای 50 سال
• ایستادن برای مدت طولانی
• استفاده از لباس‌های تنگ
• عادت مداوم به روی هم قراردادن پاها به هنگام نشستن
• چاقی مفرط
• وراثت
• یبوست مزمن
• عمل جراحی یا آسیب دیدن پا

علائم واریس

مهم‌ترین علائم اولیه واریس شامل موارد زیر است:

1. رگ‌های آبی رنگ یا بنفش تیره به خصوص در پاها
2. ایجاد رگ‌های پیچ خورده و برآمده که شبیه به طناب هستند

زمانی که علائم دردناک ایجاد شوند، ممکن است نشانه‌های زیر نیز مشاهده شود:

1. احساس درد مداوم در پا‌ها
2. احساس سوزش، گزگز، گرفتگی عضلات و ورم در پا‌ها
3. بدتر شدن درد پس از نشستن یا ایستادن به مدت زمان طولانی
4. خارش در اطراف رگ‌ها
5. خونریزی رگ‌های واریسی

عوارض واریس

بیماری واریس اگرچه معمولا عارضه خاصی به جز یک ظاهر ناخوشایند ندارد ولی در طولانی مدت می‌تواند مشکلاتی را برای فرد مبتلا ایجاد کند. مهمترین عوارض واریس به شرح زیر است:

زخم. ممکن است زخم‌های دردناکی در اطراف رگ‌های واریسی، به ویژه در نزدیکی مچ پا به وجود آیند. این زخم‌ها ناشی از تجمع طولانی مدت مایع در بافت‌های بدن است که به علت افزایش فشار خون به رگ‌ها ایجاد می‌شوند. معمولا قبل از بروز زخم‌های واریسی، قسمتی از پوست، تغییر رنگ پیدا می‌کند. توصیه می‌کنیم در صورت مشاهده زخم، حتما به پزشک مراجعه کنید.

لخته شدن خون. گاهی اوقات رگ‌های عمیق موجود در پا‌ها بزرگ می‌شوند. در چنین مواردی، پای آسیب دیده به طور قابل توجهی، متورم می‌شود. به یاد داشته باشید هر گونه تورم ناگهانی پا، نیاز به فوریت‌های پزشکی دارد. زیرا ممکن است نشانه‌ای از لخته شدن خون باشد. به این حالت در پزشکی، ترومبوفلبیت گفته می‌شود.

خونریزی. گاهی اوقات رگ‌های بسیار نزدیک به پوست ممکن است پاره شوند. این حالت، معمولا باعث خونریزی کمی می‌شود. اما هر گونه خونریزی نیاز به توجه پزشکی داشته، زیرا ممکن است دوباره این اتفاق روی دهد.

دیگر عوارض واریس عبارتند از:

• درد شدید
• خستگی مزمن
• احساس سنگینی در پاها بعد از ورزش و شب‌ها
• خونریزی شدید در پی وارد شدن آسیبی جزئی به ناحیه درگیر
• گرفتگی عضلات
• خارش در محل قرارگیری رگ‌های واریسی
• متورم شدن مچ پا و التهاب
• تشکیل رگ‌های عنکبوتی در پای آسیب دیده
• سندرم پای بی‌قرار
• آتروفی بلانچ: لکه‌های سفید نامنظمی که به صورت اسکار روی مچ پا ایجاد می‌شود.

تشخیص واریس

برای تشخیص واریس، پزشک پاها و رگ‌های شما را هنگام نشستن یا ایستادن معاینه می‌کند و به دنبال تورم که نشانه دیگری از اختلال عملکرد دریچه‌های سیاهرگی است، می‌گردد. همچنین برای بررسی بهتر جریان خون سونوگرافی و بسته به محل، ممکن است ونوگرام برای ارزیابی بیشتر رگ‌ها انجام شود. ونوگرام نوعی آزمایش با اشعه ایکس است که در آن ماده کنتراست به یک رگ تزریق می‌شود تا پزشک بتواند جریان خون درون رگ‌ها را مشاهده کند.

راهکارهای درمان واریس

به طور کلی، پزشکان هنگام درمان رگ‌های واریسی محافظه‌کار هستند و معمولا توصیه می‌شود در مراحل اولیه به جای استفاده از روش‌های درمانی خاص، شیوه زندگی تغییر کند. در صورت شدت بیماری راهکارهای زیر پیشنهاد می‌شود:

• انجام ورزش: ورزش منظم یکی از اولین اقدامات برای درمان واریس است. تمرینات موثر ورزشی شامل شنا کردن، پیاده‌روی، دوچرخه سواري و یوگا می‌شود.
• درمان واریس با داروهای گیاهی: استفاده از برخی گیاهان دارویی مانند زنجبیل، فلفل قرمز، شاه بلوط هندی، قره قات، روغن زیتون و یا فرآورده‌های طبیعی به دست آمده از آنها به رفع و یا کاهش علائم بیماری کمک می‌کند.
• استفاده از جوراب‌های واریس: این جوراب‌ها کمک می‌کنند تا رگ‌ها و عضلات پا به صورت موثرتری، خون را به گردش درآورند. بیشتر انواع جوراب‌های فشاری در داروخانه‌ها یا فروشگاه‌های لوازم پزشکی موجود است.
• اسکلروتراپی: یک روش پزشکی دیگر برای درمان رگ‌های واریسی و رگ‌های عنکبوتی است. در اسکلروتراپی یک محلول به طور مستقیم در رگ تزریق شده که باعث از بین رفتن آن می‌شود و خون مسیر خود را از طریق یک رگ سالم دیگر می‌بندد. رگ تخریب‌شده جذب بافت بدن شده و در نهایت از بین می‌رود.
• جراحی: در این روش با استفاده از لیزر می‌توانند رگ‌های واریسی و عنکبوتی کوچک را ببندند.

درمان واریس با داروهای گیاهی

در طب سنتی برای درمان واريس و نارسایی وریدی، گیاه شاه بلوط هندی، عصاره هسته انگور، قره قات و … معرفی شده است. امروزه این گیاهان دارویی با روش‌های علمی شناسایی، جمع‌آوری و عصاره‌گیری شده و به منظور سهولت مصرف ما، توسط شرکت‌های داروسازی به شکل‌های دارویی رایج ساخته شده‌اند. البته باید در نظر داشت که استفاده از داروهای گیاهی نمی‌تواند جایگزین داروهای متعارفی باشد که توسط پزشک تجویز می‌شود.

معرفی فرآورده‌های طبیعی درمان واریس

قرص ونوویتال دینه حاوی عصاره دانه شاه بلوط هندی است. این قرص گیاهی تورم و التهابات سیاهرگ در بیماری‌های واریس و هموروئید را برطرف می‌کند. همچنین موجب تقویت دیواره عروق و پیشگیری از تضعیف آن می‌شود و در نتیجه سیاهرگ‌ها قابلیت ارتجاعی طبیعی خود را باز می‌یابند.

کرم ونوویتال دینه

‏از گیاه شاه بلوط هندی و همیشه بهار تهیه شده است. این پماد گیاهی به درمان واریس سطحی و واریس پیشرفته کمک می‌کند و در تسکین درد، خارش، خستگی و ادم در پا و درد عضله ساق پا موثر است.

قرص و کرم ونوگل گل دارو

از دیگر راهکارهای درمان واریس با داروهای گیاهی هستند و به برطرف شدن درد و احساس سنگینی ناشی از ‌واریس کمک می‌کنند. همچنین به عنوان درمان کمکی هموروئید و فلبیت کاربرد دارند و حاوی عصاره گیاه شاه بلوط هندی می‌باشند.

کپسول وینیسین باریج اسانس

از عصاره بلوط هندی و دانه انگور تهیه شده است و به حفظ سلامت عروق و سیستم گردش خون کمک می‌کند. همچنین این کپسول در بهبود واریس‌های سطحی و عمقی و نارسایی مزمن وریدی بسیار موثر است.

ژل واریزول زولنگ رسپینا

حاوی عصاره شاه بلوط هندی است و در پیشگیری و درمان علائم واریس، کاهش التهاب و ادم پا، رفع خستگی، ایجاد آرامش و سبکی پا و بهبود هموروئید تاثیرگذار است.

سخن پایانی

به یاد داشته باشید همیشه باید قبل از انتخاب روش با پزشک خود درباره گزینه‌های درمانی و خطرات آن ‏صحبت کنید. روش توصیه شده می‌تواند به علائم، اندازه و محل واریس بستگی داشته باشد‎.‎ پیشنهاد می‌کنیم برای اطلاعات بیشتر مقاله “واریس پا و انواع درمان آن” را مطالعه کنید. چنانچه اطلاعاتی در مورد درمان واریس با داروهای گیاهی به ویژه با فرآورده‌های طبیعی که در این مقاله ‏ذکر شد، دارید، تجربیات خود را با ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید‎.‎ ما در سامانه اطلاع رسانی “نسخه اول” با مقایسه فرآورده‌های موجود در بازار، به شما برای ‏انتخاب آگاهانه ‏مناسب‌ترین محصولات کمک می‌کنیم.